به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، برخلاف سایر عوامل بیماری زای موجود در طبیعت، این بیماری منبع انسانی دارد و یک گروه بین المللی این بیماری جدید را پلاستیکوز نامیده است و آن را ناشی از وضعیتی می‌داند که ارتباط مستقیمی با مصرف ذرات پلاستیک در محیط دارد.تا کنون مطالعات متعددی درباره خطرات بلع پلاستیک‌هایی که به غذا و طبیعت نشت می‌کند، هشدار داده اند. متاسفانه این پلاستیک‌ها را جانوران می بلعند و مطالعات جدید به مسائل خاصی می‌پردازد که اکنون گریبانگیر پرندگان دریایی در مناطقی مانند استرالیاست. این مطالعه نشان می‌دهد:خوردن پلاستیک به طور مستقیم بر اندام پروونتریکلوس یا اولین قسمت معده پرنده‌ها تأثیر می‌گذارد.
در حالی که خوردن سایر مواد زائد غیر آلی مانند سنگ به معده پرنده آسیب نمی‌رساند، کالبد شکافی‌ها نشان می‌دهد، قطعات کوچک پلاستیکی دستگاه گوارش این حیوانات را ملتهب و آن‌ها را زخمی کرده و تغییر شکل می‌دهد. محققان این گروه تحقیقاتی می‌گویند: پلاستیوزیس، یک بیماری فیبروتیک است که می‌تواند منجر به مشکلات گوارشی، رشد و بقا شود.
دکتر الکس باند، یکی از نویسندگان این پژوهش و مسئول بخش مطالعات پرندگان در موزه تاریخ طبیعی می‌گوید: در حالی که این پرندگان از بیرون سالم به نظر می‌رسند، اما از درون عملکرد خوبی ندارند.
این اولین بار است که بافت معده پرندگان به روش جدید بررسی شده و نشان می‌دهد:مصرف پلاستیک می‌تواند آسیبی جدی به سیستم گوارشی این جانوران وارد کند.
دکتر باند در این باره توضیح می‌دهد: غدد لوله‌ای که ترکیبات گوارشی ترشح می‌کنند، بهترین مثال از تأثیر پلاستیوزیس هستند. وقتی پلاستیک مصرف می‌شود، این غدد به تدریج کوتاه‌تر می‌شود تا اینکه در نهایت ساختار بافتی خود را به طور کامل از دست می‌دهد.
محققان می‌گویند: از دست دادن این غدد، پرندگان را در برابر عفونت‌ها و انگل‌ها آسیب پذیرتر می‌کند. این بیماری پلاستیکی همچنین می‌تواند جذب ویتامین‌های موجود در غذا را برای بدن سخت‌تر کند و باعث اختلال در هضم غذا شود.
از سوی دیگر برای جوجه ها، خوردن پلاستیک در غذایی که مادرشان می‌آورد می‌تواند به طور خاص کشنده باشد. این مطالعه همچنین نشان می‌دهد: تا ۹۰ درصد از پرندگان جوان به دست والدینشان از پلاستیک تغذیه می‌شوند.
اگرچه این مطالعه جدید روی یک گونه در استرالیا متمرکز است، اما محققان هشدار می‌دهند که بر اساس مقیاس آلودگی پلاستیکی در سطح جهان، احتمالاً پلاستیوزیس روی گونه‌های دیگر در سراسر جهان بسیار بالاست.
دکتر باند در پایان توضیحاتش می‌گوید: گروه ما قبلاً چگونگی تأثیر میکروپلاستیک‌ها بر بافت‌های بدن را بررسی کرده اند. ما این ذرات را در اندام‌هایی مانند طحال و کلیه پیدا کردیم، جایی که با التهاب، فیبروز و از دست دادن کامل ساختار مرتبط بودند.
