فرارو- مروه که سال‌ها مورد خشونت خانگی قرار گرفته است، از زمانی که طالبان به قدرت بازگشتند، مانند بسیاری دیگر از ترس یافتن همسر سابقش، با هشت فرزندش مخفی شده است.
به گزارش فرارو، مروه (نام کوچک او تغییر کرده است)، مادر ۸ فرزند، شش ماه قبل از قدرت گرفتن طالبان در اوت ۲۰۲۱، طلاق گرفت. این زن ۴۰ ساله یکی از تعداد اندک، اما رو به رشد زنانی است که در دولت قبلی، در این کشور فوق محافظه کار و مردسالار به طلاق قانونی دست یافتند.
اما برای مروه، آسودگی طلاق پس از ۲۰ سال ازدواج چندان دوام نیاورد. بلافاصله پس از به دست گرفتن قدرت، طالبان با همراهی شوهر سابقش به خانه او رفتند و او به آنها اطمینان داد که مجبور به طلاق شده است. آنها از او خواستند تا رای دادگاه را ارائه کند، آن را پاره کردند، به او گفتند که دیگر معتبر نیست، و او را مجبور کردند که به خانه برگردد.
مروه به خبرگزاری فرانسه گفت: آن روز با دخترانم بسیار گریه کردم. با خود گفتم: خدای من، شیطان بازگشته است. در تابستان ۲۰۲۲، او با سوء استفاده از حضور همسر سابقش در یک مراسم خانوادگی، تصمیم گرفت با فرزندانش فرار کند.
این زن افغان می‌افزاید: امروز فرزندانم گاهی به من می‌گویند گرسنه باشیم مهم نیست، لااقل از شر بد رفتاری خلاص شدیم، قبلاً از هر دو رنج می‌بردیم. او همیشه با من بداخلاق می‌کرد. همیشه بهانه‌هایی برای زدن من پیدا می‌کرد. نمی‌گذاشت بروم مادرم یا شخص دیگری را ببینم، مرا در خانه حبس کرد.
عصبانیت شوهرش هم به قول خودش به خاطر نداشتن پسر کافی بوده چرا که او مادر شش دختر و دو پسر است.
مروه افزود: دستم هفت تا هشت بار شکست. روز‌هایی بود که بیهوش شدم و دخترانم به من غذا دادند.
این زن افغان ادامه می‌دهد: او موهایم را می‌کشید تا جایی که من کچل می‌شدم، آنقدر مرا می‌زد که تمام دندان هایم می‌شکست.
به گفته وکیل او نظیفه، که در ماه‌های گذشته حداقل پنج تماس از سوی زنان مطلقه دریافت کرده است که از او کمک خواسته اند، پرونده مروه تنها مورد نیست. این وکیل جوان که به بیش از صد پرونده طلاق رسیدگی کرده و نمی‌خواهد نام کامل خود را ذکر کند، همچنین تایید می‌کند که زنان دیگری نیز چنین درخواستی را ارائه کرده اند.
به گفته نمایندگی سازمان ملل متحد در افغانستان از هر ده زن، ۹ زن قربانی خشونت جسمی، جنسی و روانی توسط شریک زندگی خود می‌شوند.
نظیفه می‌گوید: قبلاً طبق عرف افغانستان فکر می‌کردیم که زن باید هر شرایطی را بپذیرد و راهی برای جدایی از شوهرش نداشت. او می‌افزاید: سپس با تبادل نظر، زنان متوجه شدند که راه حلی وجود دارد و آمار طلاق افزایش یافت.
این وکیل دادگستری که در حال حاضر از کار در حکومت طالبان منع شده است، می‌گوید: از نظر اسلام، زمانی که دیگر هماهنگی بین زن و مرد وجود نداشته باشد، طلاق مجاز است.
اما ۱۸ ماه پیش، رهبران جدید افغانستان قوانین شریعت را مجدداً به شیوه‌ای سختگیرانه تحمیل کردند و احکام طلاق قبلی را لغو کردند و زنانی مانند مروه را در موقعیت‌های ناامیدکننده‌ای فرو بردند. او به دلیل ترس، محل اختفای خود را به مادرش نگفت تا تحت فشار شوهر سابقش قرار نگیرد.
مروه می‌گوید: هیچ کس ما را نمی‌شناسد، حتی همسایه هایمان.
عنایت الله از مسئولان قضایی طالبان به خبرگزاری فرانسه گفت: مقامات طالبان به نوبه خود تأیید می‌کنند که اگر چنین شکایت‌هایی (زنانی که مجبور به بازگشت به همسران سابق خود هستند) دریافت کنیم، آنها را مطابق شرع بررسی خواهیم کرد.
این سخنگو برای اطلاع از اینکه آیا رژیم طالبان احکام طلاق صادر شده در دولت‌های گذشته را به رسمیت می‌شناسد، گفت: مسئله بسیار مهم و پیچیده‌ای است و برای بررسی به دارالافتاء ارائه شد.
سرنوشت ثنا با سرنوشت مروه تفاوت چندانی ندارد. این زن ۳۷ ساله که نام کوچکش تغییر کرده است، به همراه هفت فرزندش در خانه‌ای که از آن با خبرگزاری فرانسه صحبت می‌کرد پنهان شده است تا از دست شوهر خشن سابق خود فرار کند.
ثنا که فرزندانش فقط اجازه دارند برای جمع آوری پلاستیک از خیابان‌ها بیرون بروند، می‌گوید: هر بار که در را می‌زنند، می‌ترسم مرا پیدا کند و بچه‌ها را ببرد.
دو ماه پس از به دست گرفتن قدرت توسط طالبان، این زن ۳۰ ساله که یک سال پیش تصمیم به طلاق گرفته بود، شوهر سابقش را که هیچ خبری از او نداشت، دید که با همراهی نیرو‌های امنیتی به خانه اش می‌آید. زمانی که پسر عمویش بود در سن ۱۵ سالگی و ده سال از او بزرگتر با او ازدواج کرد و اکنون با طلاق مخالفت می‌کند و تقاضای بازگشت فرزندانش را دارد.
برای محافظت از آنها، ثنا که قبلاً مورد ضرب و شتم قرار گرفته بود موافقت کرد که به زندگی قبلی خود بازگردد. او متوجه شد که شوهرش برای بار دوم ازدواج کرده است، اما او پذیرفت که خدمتکار این مرد شود، تا اینکه او تصمیم گرفت دو دختر بزرگترش را به زور به عقد دو تن از اعضای طالبان درآورد.
او افزود: دخترانم بیشتر اوقات به من می‌گفتند مادرم، ما خودکشی می‌کنیم تا اینکه سرانجام تصمیم گرفت با فرزندانش فرار کند. ثنا می‌گوید: بدون این تصمیم، زندگی دخترانم خراب و بدتر از من می‌شد.
