به گزارش "ورزش سه"، چه خوب. اما می خواهیم این پرسش را مطرح کنیم آیا تیم ملی جوانان شایسته قهرمانی در جام ملت ها است و چنین یارایی دارد؟
گروه B جام ملت های آسیا گروه سختی بود. ایران را کنار می گذاریم. قطر در سال های گذشته در فوتبال پایه سخت کار کرده و سرمایه گذاری کلانی داشته است. این تیم سابقه قهرمانی در جام ملت های آسیا را دارد و سال های سال فلیکس سانچز برای فوتبال پایه قطر زحمت کشید. در مجموعه ای که دیگر همه اسم آن را می دانند؛ اسپایر. مجموعه ای با ده ها زمین تمرین و انواع و اقسام امکانات فوتبال. از سالن بدنسازی گرفته تا هتل و ...
در سال 2016 که تیم ملی جوانان ایران با مربیگری امیر حسین پیروانی سوم شد و به جام جهانی صعود کرد فلیکس سانچز با گروه اسپانیایی اش مربی قطر بود. اتفاقا در آن سال هم تیم ایران و قطر با هم همگروه بودند که مصاف دو تیم با نتیجه مساوی یک بر یک به پایان رسید. در شرایطی که تیم ملی جوانان نزدیک به یک نیمه 10 نفره بازی کرد. در همان دقایق آغازین نیمه دوم محمد سطانی مهر بازیکن فعلی ذوب آهن از سوی داور اخراج شد.
تیم صمد مرفاوی نمایش شایسته ای در برابر قطر داشت. تیم ملی جوانان اگر چه از روی نقطه پنالتی و توسط محمد امین حزباوی به گل رسید اما در جریان بازی چند بار دروازه این تیم را به طور جدی تهدید کرد و می توانست به گل برسد. استرالیا که معرف حضور است. ایران در این بازی با نتیجه 3-2 شکست خورد، در حالی که در دقایق پایانی بازی می توانست گل سوم را هم بزند. یک موقعیت خوب در یک قدمی دروازه استرالیا از دست رفت. اما درس های خوب زمانی نصیب تیم می شود که پای شکست در میان باشد. زمانی که تیم می برد، همه مدهوش پیروزی هستند و کمتر ضعف ها را می بینند. ایران در بازی با استرالیا به خوبی متوجه شد، حملات پراکنده و احساسی نمی تواند در بازگشت نتیجه تاثیر گذار باشد و بهتر است حتی اگر فرصت کوتاهی هم برای جبران نتیجه وجود دارد، تیم خونسرد و با تصمیمات منطقی در پی رسیدن به هدف باشد. اینطور شد که ایران در بازی با ویتنام بعد از دریافت گل مساوی و از دست دادن شانس صعود آرام بود و منطقی حمله می کرد تا اینکه گل دوم و سوم را هم زد و در گروه B اول شد.
ویتنام تیمی که پیش از بازی با ایران با 6 گل صدرنشین بود، در سال 2016 به همراه ایران مشترکا سوم جام ملت ها شد و به جام جهانی صعود کرد. بر همین اساس و شاید بر خلاف تصور، ویتنام در فوتبال پایه یک تیم خوب و حتی می توان گفت درجه اول آسیا به حساب می آید.
2 پیروزی و یک شکست خفیف. زدن گل در هر سه بازی و اولی در گرو B و ثبت معدل 2 گل در هر بازی. این ها و دلایلی که عنوان شد، ما را به این نتیجه می رساند که خطاب به آقا صمد و تیمش بگوییم؛ شماها نه تنها شایسته صعود به جام جهانی بلکه شایسته قهرمانی در جام ملت های آسیا هستید. گر چه در کشورهای صاحب سبک فلسفه در فوتبال پایه کشف استعداد و پرورش آنها و ساخت تیم های خوب برای فوتبال باشگاهی و در نهایت تیم ملی است. فوتبال بعد از بازی ایران – عراق ادامه خواهد داشت و این تیم خوبی که ساخته شده به مسیر خود ادامه می دهد اما حیف است این تیم خوب از ویترین جام جهانی استفاده نکند. تیمی که در مصاف با ویتنام هم روی هوا به گل رسید و هم روی زمین. هم ترکیبی فوتبال کرد و هم بازی بلند و نشان داد قابلیت اجرای تاکتیک های مختلف در زمین را دارد. رسیدن به این موفقیت تکرار یک بازی منطقی و بدور از احساس دیگر را می طلبد؛ همین و بس.
