روغن اندکی که پس از سرخ‌کردن تخم‌مرغ صبحانه باقی می‌ماند، به‌سادگی با دستمال حوله‌ای یا حین شستن پاک می‌شود. اما برخی از غذاها هستند که روغن بسیار بیشتری را به‌جا می‌گذارند.
این روزها، مردم تلاش می‌کنند تا آثار منفی خود روی محیط زیست را تا حد ممکن کاهش دهند. پسماند خانگی، شامل روغن خوراکی مصرف‌شده، تکه بزرگی از این پازل است. محصولاتی کنجکاوکننده به‌نام جامدکننده روغن آشپزی ادعا می‌کنند که راه‌حلی برای معمای روغن هستند.
برای آشنایی بیشتر با این شکل و راه‌حل‌های آن، به همان ظرف پر از روغن بازمی‌گردیم.
بسته به این که چه غذایی پخته شده باشد، می‌توانید چند بار از روغن استفاده و از هدررفتن آن جلوگیری کنید. اما بعد از چند بار آشپزی، برای رسیدن به طعم مطلوب باید روغن کهنه را دور بریزید و از روغن تازه استفاده کنید.
در آمریکا، رستوران‌ها و تأسیسات تجاری می‌توانند ۱۱ میلیارد لیتر پسماند روغن سالانه خود را برای تبدیل‌شدن به بیودیزل ارسال کنند. آشپزهای خانگی با یک ماهیتابه پر از روغن اغلب برای دورریختن این پسماند چرب دچار سرگشتگی می‌شوند. برخی از شهرهای دنیا به ساکنان خود گزینه بازیافت روغن پیشنهاد می‌دهند؛ بهترین و ساده‌ترین راه برای حل این مشکل. اما بسیاری به این برنامه‌ها دسترسی ندارند.
ریختن روغن در سینک یا توالت می‌تواند آن را غیب کند، اما این روغن‌ها می‌توانند به لوله‌های خانه شما آسیب بزنند و در فاضلاب‌های شهری انباشته شوند. روغن و چربی مانند یک چسب عمل می‌کنند و ذرات ریز متفاوت در فاضلاب را به شکل یک کوه چربی به یکدیگر می‌چسبانند که باعث گرفتگی می‌شود و حذف آنها نیازمند عملیاتی هزینه‌بر است.
روغن‌های آشپزی که راه خود را به محیط زیست باز می‌کنند نیز می‌توانند به اکوسیستم‌های ظریف خطوط ساحلی آسیب بزنند و حیوانات وحشی را مصدوم کنند. در برخی از شهرهای آمریکا، مردم این گزینه را دارند که مقادیر کم روغن‌های خوراکی گیاهی را کمپوست کنند، اما دفع محصول حاصل، وقتی ریختن آن در سطل‌زباله تنها راه باشد، کثیفی زیادی به‌بار می‌آورد. مهروموم‌کردن روغن در یک ظرف پلاستیکی یکبارمصرف، کاری که بسیاری از آشپزهای خانگی انجام می‌دهند، ظرفی را به جریان پسماند اضافه می‌کند که شاید می‌شد بازیافتش کرد؛ همچنین این کار روغن را ایزوله می‌کند و مانع از تجزیه آن می‌شود.
چندین برند جامدکننده روغن در بازار آمریکا وجود دارند. آنها طبق ادعای سازنده‌ها، از موادی دوستدار طبیعت ساخته شده‌اند که وقتی روی روغن خوراکی داغ ریخته شوند، آن را برای دفع ساده جامد می‌کنند. این محصول چگونه کار می‌کند؟ لارا لیدی (Laura Lady)، توسعه‌دهندهٔ برند جامدکننده FryAway، توضیح می‌دهد که وقتی دانه‌های جامد وارد روغن داغ می‌شوند، چربی‌های هیدروژنه گیاهی طبیعی در محصول ذوب می‌شوند و با روغن آشپزی یک امولسیون می‌سازند.
شاید با عقل جور در نیاید که برای حل مشکل یک پسماند چرب به آن چربی اضافه کرد، اما چون چربی‌های ترکیب‌شده تا دمای ۳۸ درجه سلسیوس خنک می‌شوند، ترکیب آنها بافتی سخت پیدا می‌کند که دورریختن آن از روغن مایع ساده‌تر است. چگالی روغن خنک جایی بین حالت مایع روغن آشپزی و دانه‌های خشک و جامد افزودنی خواهد بود. ترکیب حاصل می‌تواند به یک دیسک لرزان، اما جامد یا یک خمیر سفت و تقریباً خشک تبدیل شود که به‌سادگی از ظرف خارج می‌شود.
مقادیر کم روغن ظرف حدوداً ۲۰ دقیقه جامد می‌شوند؛ جامدشدن مقادیر بیشتر چند ساعت طول می‌کشد. بعد از خنک‌شدن، روغن سفت را می‌توان بدون کثیفی از ظرف برداشت یا پاک کرد و مستقیم داخل سطل‌زباله، سطل بازیافت سبز یا در صورت وجود مقادیر کافی، سطل کمپوست انداخت. فرستادن این ماده، به‌جای روغن مهروموم‌شده در یک ظرف پلاستیکی، به محل دفن زباله به این معنی است که میکروب‌ها می‌توانند به پسماند دسترسی داشته باشند و آن را تجزیه کنند.
روغن جامدشده را می‌توان برای مصارف خانگی نیز حفظ کرد: این ماده برای مصارف معمولی مانند روغن‌کاری لولا‌ها، بسیار مناسب است. لارا لیدی می‌گوید با انتقال ترکیب به یک ظرف با فیتیله شمع می‌توان یک شمع خانگی ارزان ساخت.
شاید قانع شده باشید که در زندگی خود به این محصول نیاز دارید، اما درواقع هزینه بالایی دارد و به احتمال زیاد در دسترس نیست. اینجاست که استئاریک اسید وارد می‌شود؛ محصولی که در فروشگاه‌های آنلاین زیادی می‌توان آن را خرید.
استئاریک اسید، یک اسید چرب بلندزنجیر، از چربی‌های حیوانی و گیاهی ساخته می‌شود؛ ظاهر موم‌مانند ذراتش، آن را کاملاً به جامدکننده‌های تجاری شبیه می‌سازد. اضافه‌کردن دو یا سه قاشق سوپ‌خوری استئاریک اسید به یک لیوان روغن داغ نتیجه‌ای مشابه به همراه دارد؛ با هزینه‌ای کمتر و دسترسی راحت‌تر.
