به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما رای الیوم افزود آمریکا و رژیم صهیونیستی و مزدورانشان همواره از این اختلافات برای ایجاد فتنه و بحران در سوریه، یمن و لبنان استفاده کردند. در صورت موفقیت آمیز بودن این توافق و استمرار آن، می‌توان گفت این توافق، آغازی برای پایان دادن به سلطه فرهنگی، سیاسی و نظامی غرب بر منطقه و پایان نفوذ آمریکا در منطقه است.
عبدالباری عطوان سردبیر روزنامه اینترنتی رای الیوم در یادداشتی نوشت نباید به توافق پکن بین ایران و عربستان با نظارت شخصی رئیس جمهور چین، از زاویه ازسرگیری روابط و بازگشایی سفارتخانه‌های دو کشور نگاه کرد؛ بلکه این اقدام را باید از زوایه موفقیت آن در برداشتن گام‌های زیاد در راه برقراری صلح و آشتی بین تشیع و تسنن دو مذهب مهم جهان اسلام و بستن همه راه‌ها به روی هر نوع تحریک طایفه‌ای برای ایجاد فتنه و دودستگی مشاهده کرد؛ فتنه‌هایی که آمریکا، اسرائیل و دستگاه‌های امنیتی آن‌ها و شبکه مزدورانشان در آن دست دارند.
اینکه چین میزبان آخرین بخش از مذاکرات بود و به توافق منجر شد، بدان معناست که سهم آن در منطقه غرب آسیا، روی آوار‌های نفوذ آمریکا، افزایش یافته است؛ در جایی که منابع اصلی انرژی نفت و گاز جهان وجود دارد. ایران و قطر دومین و سومین کشور صادرکننده گاز در جهان هستند و عربستان بزرگ‌ترین تولیدکننده و صادرکننده نفت در جهان است. به همین سبب، خبر‌هایی درباره طرح چین برای میزبانی نشست سران کشور‌های شورای همکاری خلیج (فارس) و ایران در پکن، برای ما غافلگیرکننده نبود. چنین نشستی شاید پس از عید فطر و برای تقویت روابط و کاستن از شدت تنش‌ها بین ایران و برخی کشور‌های حاشیه خلیج (فارس) برگزار شود.
طبیعی است که جبهه قدرتمندی در میان برخی طرف‌های عربی و اسرائیلی که از شنیدن این خبر غافلگیر شدند، مخالف این توافق تاریخی باشند. این طرف‌ها امیدوار بودند نزاع بین ایران و عربستان و بحران‌های ناشی از آن در یمن، لبنان و سوریه شدت بگیرد. از جمله شک و تردید‌های مهم درباره احتمال موفقیت این توافق، مطرح کردن این موضوع بود که بازگشایی سفارتخانه‌ها و تبادل سفرا دو ماه به تعویق خواهد افتاد و این اقدام به منزله مرحله‌ای برای آزمودن نیت‌های دو طرف خواهد بود. طرف‌های مذکور به این موضوع توجه نکردند که ازسرگیری فعالیت سفارتخانه‌ها پس از حدود هشت سال و انتقال از مرحله قطع کامل روابط و دشمنی، به صلح و آشتی و همکاری، به یک دوره انتقالی نیازمند است.
توقف حملات رسانه‌ای و تحریک طایفه‌ای بین دو کشور، از جمله مهم‌ترین نتایج مثبت اولیه این توافق و گام مهمی در زمینه آرامش و زمینه سازی برای ورود به مرحله جدید است. به طوری که نه تنها در رسانه‌های دو کشور، بلکه در فضای مجازی دو طرف هم تغییر مثبتِ لحن، مشهود است. بعید نیست که برخی کانال‌های تلویزیونی مانند ایران اینترنشنال که از حمایت مالی ریاض برخوردار است و شبکه مشابه آن که تحت حمایت ایران است، تعطیل شوند.
در رسانه‌ها و برخی پایگاه‌ها به شدت نگرانی‌هایی در این باره مطرح می‌شود که آمریکا و اسرائیل دو طرف بازنده اصلی این توافق، برای به شکست کشاندن آن تلاش کنند و چه بسا، در میان گزینه ها، به اقدام نظامی علیه ایران روی آورند.
این نگرانی‌ها قابل درک است؛ زیرا ضربه به شدت سنگین بوده است، اما به چند علت، احتمال شکست توافق، ضعیف به نظر می‌رسد:
نخست، دولت آمریکا در اوکراین وارد جنگ غیر مستقیم شده است و تحولات میدانی نشان می‌دهد روسیه دستاورد‌های بزرگی به خصوص در زمینه اقتصادی کسب کرده و تحریم‌ها علیه آن شکست خورده است. به نظر نمی‌رسد آمریکا برای ورود به جنگ دیگری در خاورمیانه آمادگی داشته باشد. (آن هم در حالی که ورشکستگی بانک بزرگ سیلیکون، ولی اعلام شد و برخی از دیگر بانک‌ها نیز با چنین سرنوشتی مواجه خواهند شد.)
دوم، رژیم اشغالگر اسرائیل به سبب جنگ داخلی روزافزون و افزایش عملیات مقاومت جدید فلسطین در ضعیف‌ترین وضع به سرمی برد و عملیات مقاومت سه پایه موجودیت این رژیم را هدف قرار داده است؛ امنیت، ثبات و رفاه اقتصادی. هر نوع حمله این رژیم علیه ایران، موجب خواهد شد هزاران موشک از هر طرفی به سمت آن شلیک شود و هزاران پهپاد به سوی آن به پرواز درآید.
سوم، با خروج سریع عربستان از محور آمریکا، دیگر کشور‌های عربی که همچنان در این محور حضور دارند، ضعیف هستند و اهمیت نظامی و اقتصادی ندارند. افزون بر آن، به سبب بحران‌های داخلی و مخالفت‌های روزافزون ملت‌های این کشورها، حضورشان در هر نوع جنگ آمریکا و اسرائیل علیه ایران دشوار به نظر می‌رسد.
چهارم، این توافق در کوتاه مدت و میان مدت، به پایان یافتن همه بحران‌های ایجاد شده ناشی از اختلافات عربستان و ایران در یمن، سوریه و لبنان منجر خواهد شد؛ بحران‌هایی که ساخته و پرداخته آمریکا هستند. توافق ایران و عربستان به معنای پایان دادن به جنگ نیابتی در یمن و رسیدن به آتش بس در لبنان مانند توافق طائف است. با برقراری صلح و آشتی ملی در لبنان، نهاد‌های این کشور هم احیا و رئیس جمهور جدید انتخاب خواهد شد و احتمال می‌رود سلیمان فرنجیه که وی و خانواده اش روابط قوی با همه طرف‌ها و به طور مشخص عربستان دارند، رئیس جمهور جدید این کشور شود. وی از پدرش دفاع از مسئله فلسطین را به ارث برده است. این احتمال وجود دارد که تحریم‌های سوریه لغو و میلیارد‌ها دلار برای بازسازی آن جمع آوری شود.
پنجم، این توافق توافق محکمی است، زیرا به سرعت شکل نگرفته است؛ بلکه نتیجه تفکرات راهبردی متقابل و دوره‌های طولانی، عمیق و پیچیده مذاکرات است که در عراق آغاز، به مسقط منتقل شد و در چین توافق با موفقیت شکل گرفت.
عطوان در ادامه نوشت بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل که هم در عرصه داخلی و هم در عرصه خارجی به وی سیلی زده می‌شود، با افتخار و اطمینان کامل می‌گفت نخستین سفر خارجی او به امارات خواهد بود و نخستین کشوری که روابطش را با دولت وی عادی سازی خواهد کرد و به صلح آبراهام خواهد پیوست، عربستان سعودی خواهد بود.
نتانیاهو وعده اش درباره سفر به امارات را اجرایی نکرد و رویای او درباره عادی سازی روابط با عربستان محقق نشد. مهم‌تر اینکه امارات هم خرید سامانه‌های پدافندی از رژیم اشغالگر را به تاخیر انداخت و چه بسا آن‌ها را لغو کرد؛ آن هم توافقی که ارزش آن میلیارد‌ها دلار برآورد می‌شود. عربستان هم با اعطای ویزا به هیئت اسرائیلی برای مشارکت در یکی از کنفرانس‌های بین المللی در شهر العلا مخالفت کرد.
اگر توافق بین ایران و عربستان موفقیت آمیز باشد و دوام داشته باشد که تاکنون چیزی نشان دهنده روندی غیر از این نبوده است، نقشه‌های راهبردی غرب آسیا و جهان را تغییر خواهد داد و حمله اسرائیل و آمریکا علیه ایران و تاسیسات هسته‌ای آن را تسریع نخواهد کرد؛ بلکه شاید به پایان نفوذ آمریکا در منطقه و چه بسا به «زوال اسرائیل» سرعت دهد. وقتی که همه طرف‌های مذاکره کننده و امضاکننده توافق، تصمیم گرفتند هنگام مذاکره، از زبان انگلیسی استفاده نکنند و بر استفاده از زبان‌های عربی، فارسی و چینی پافشاری کردند؛ این به معنای آغازی برای پایان مرحله سلطه فرهنگی، سیاسی و نظامی غرب و آغاز نظام جدید جهانی به رهبری چین، روسیه و کشور‌های بریکس است... آینده همه چیز را روشن خواهد کرد.
