به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، اطلاعاتی که نزدیک به ۴۰ سال پیش از ماموریت وویجر ۲ بدست آمد یک نمونه عالی برای ارسال یک کاوشگر دیگر به اورانوس است. ایان کوهن (Ian Cohen) ستاره شناس فیزیک کاربردی دانشگاه جان هاپکینز، می گوید: ما چند سالی است که این مورد را مطرح کرده ایم که اندازه گیری ذرات پرانرژی و میدان الکترومغناطیسی نه تنها برای درک محیط فضا، بلکه برای کمک به تحقیقات علمی بزرگتر سیاره ای مهم است.
کوهن و گروهش دریافتند: هنگامی که وویجر ۲ در سال ۱۹۸۶ پرواز خود را به اورانوس انجام داد، ابزار ذرات باردار کم انرژی آن چیزی عجیب را ثبت کرد چراکه ذرات باردار که به نظر می رسید در مناطق خاصی از مغناطیس کره اورانوس به دام افتاده باشند، در نزدیک مدارهای میراندا و آریل، محصور مانده بودند.
در آن زمان، دانشمندان بر این باور بودند که مشخصات عجیب و غریب نشان دهنده تزریق الکترون های پرانرژی از منبعی مانند طوفان در میدان مغناطیسی اورانوس است اما با نگاهی دقیق تر، کوهن و همکارانش دریافتند که الکترون ها ویژگی های مورد انتظار از وجود طوفان را نشان نمی دهند.
در ادامه دانشمندان سعی کردند بفهمند که الکترون ها از کجا آمده اند. پژوهشگران اعلام کردند: زاویه گام الکترونها جالب توجه بود زیرا زاویه بردار سرعت آنها نسبت به میدان مغناطیسی خاص بود.
با بررسی عمیق‌تر داده‌های وویجر ۲، گروه تحقیقاتی به دنبال منبع الکترون ها بود. مدل سازی محققان نشان داد که منبعی از یون های پرانرژی در منطقه بین میراندا و آریل وجود دارد.
کوهن می گوید: غیرعادی نیست که اندازه گیری های ذرات پرانرژی گامی برای کشف اقیانوس ها باشد. در مورد اینکه کدام یک از قمرها منبع اصلی است یافته ها به نوعی ۵۰-۵۰ است چراکه هر دو قمر می تواند دربرگیرنده آب باشند.
کوهن در خاتمه می گوید: دانشمندان سیاره شناسی به طور فزاینده ای برای یک مأموریت اختصاصی به اورانوس و نپتون در تلاشند. این سیاره دارای ویژگی های عجیب و غریب زیادی است که یادگیری بیشتر در مورد آن می تواند تجربه ای واقعاً هیجان انگیز و ارزشمند باشد.
شرح کامل این مطالعه و نتایج حاصل از آن در آخرین شماره مجله تخصصی Geophysical Research Letters منتشر شده است.
