به گزارش ایسنا و به نقل از لایوساینس، رصدخانه پویایی‌شناسی خورشید ناسا(SDO)، خورشید گرفتگی را از نقطه دید منحصر به فرد خود در فضا یعنی تنها نقطه‌ای که این ماه گرفتگی قابل رویت بود، ثبت کرد.
وبسایت "SpaceWeather.com" صبح چهارشنبه به وقت منطقه زمانی شرقی نوشت: در اوج کسوف، ماه ۶۷ درصد از خورشید را پوشانده بود و کوه‌های ماه با پس زمینه‌ای از شعله‌های خورشیدی نمایان شدند.
رصدخانه پویایی‌شناسی خورشید معمولاً به خورشید به عنوان منبعی برای بررسی آب و هوای فضایی یا تابش‌هایی که بر زمین تأثیر می‌گذارند، نگاه می‌کند. مواردی که این تلسکوپ مورد مطالعه قرار می‌دهد شامل میدان مغناطیسی خورشید، لکه‌های خورشیدی و سایر مشخصه‌هایی است که بر فعالیت آن در طول چرخه منظم ۱۱ ساله خورشیدی تأثیر می‌گذارد.
به گفته‌ی ناسا، رصدخانه پویایی‌شناسی خورشید نحوه ایجاد فعالیت‌های خورشیدی و اثرگذاری این فعالیت‌ها بر آب و هوای فضا را مطالعه می‌کند. اندازه گیری‌های این تلسکوپ از فضای داخلی خورشید، جو، میدان مغناطیسی و انرژی خروجی همه به ما کمک می‌کند تا ستاره‌ای را که با آن زندگی می‌کنیم، درک کنیم.
رصدخانه پویایی‌شناسی خورشید در ماه فوریه سال ۲۰۱۰ به فضا پرتاب شد. این رصدخانه بخشی از شبکه‌ی فضاپیماهای خورشیدی ناسا و اداره ملی اقیانوسی و جوی(NOAA) را تشکیل می‌دهد. خورشید اخیراً کاملا فعال بوده است و به طور غیرعادی چرخه خود را که باید در حدود سال ۲۰۲۵ به اوج برسد، زودتر آغاز کرده است.
دانشمندان به دنبال کردن تاریخچه شراره‌های خورشیدی و خروج جرم از تاج خورشیدی علاقه‌مند هستند. اگر این فوران‌ها به سمت سیاره ما باشند، شفق‌های رنگارنگی در جو زمین ایجاد می‌شود. معمولا فوران‌های خورشیدی بی‌ضرر هستند، اما فوران‌های قوی ممکن است ماهواره‌ها، خطوط برق و سایر زیرساخت‌ها را مختل کند، به همین دلیل است که دانشمندان به شدت به دنبال پیش‌بینی دقیق آنها هستند.
ناسا یک کاوشگر برای تماشای خورشید از نزدیک به نام کاوشگر خورشیدی "پارکر" برای بررسی تاج یا ناحیه بیرونی فوق‌گرم خورشید به فضا فرستاده است. "پارکر" یک فضاپیمای رباتیک برنامه‌ریزی شده برای بررسی تاج خورشیدی است. این کاوشگر به فاصلهٔ ۸.۵ شعاع خورشیدی(حدود شش میلیون کیلومتری) از سطح خورشید فرستاده شده است.
