به گزارش اقتصادنیوز به نقل از خبرآنلاین، برنامه نیروهای سیاسی و روحانیت انقلابی در زندان اوین به‌منظور مقاومت و حفظ زندگی سالم، حفظ روحیه از جمله با برقراری نشست‌های تفریحی، شاد و فرحبخش بود. از جمله این برنامه‌های شادی آفرین، آوازخوانی، طرح طنزها، و لطیفه‌های خنده‌دار بود.
هرجمعه در اتاق بزرگ بند یک زندان اوین، گعده‌ای تشکیل می‌شد، این اصطلاحی بود که روحانیون به‌کار می‌بردند، همه در گعده شرکت می‌کردند. آقایان مرحوم آیت‌الله طالقانی، مرحوم آیت‌الله منتظری، مرحوم آیت‌الله مهدوی کنی، مرحوم آیت‌الله انواری، مرحوم آیت‌الله لاهوتی، مرحوم آیت‌الله ربانی شیرازی، مرحوم آیت‌الله هاشمی رفسنجانی و روحانیونی چون حجت‌الاسلام معادیخواه حضور داشتند.
از غیر روحانیون آقایان مرحوم حبیب‌الله عسگراولادی، بادامچیان، لاجوردی، جلال رفیع، و ... حضور داشتند. رسم چنان بود که جلسه شادی و گفت‌وگوهای با نشاط باشد. بعضی شعر می‌خواندند، بعضی داستان فکاهی نقل می‌کردند.
نوبت شعرخوانی (آوازخوانی) شد. مرحوم آیت‌الله طالقانی گفت من بلد نیستم. مرحوم آیت‌الله منتظری گفت به جایش یک جوک یا داستان فکاهی می‌گویم. با لحن شیرین اصفهانی داستان‌های خنده‌دار گفت. مرحوم حجت‌الاسلام لاهوتی باصدایی بسیار زیبا خواند؛ آن قدر زیبا و قشنگ خواند که همه تعجب کردند. مرحوم آیت‌الله هاشمی رفسنجانی نیز شروع کرد به خواندن؛ به قدری صدا و آهنگ به‌هم ریخته و ناجور بود که گویی کسی مثلا یک ویولن را در دست گرفته و ناشیانه آن را به صدا در می‌آورد. بعد از خواندن مرحوم هاشمی، مرحوم طالقانی گفت، من حالا باور کردم که چرا موسیقی حرام است. حرف او همه را سخت به خنده انداخت.
