به گزارش خبرنگار مهر، نادرمیرزا، نویسنده کتاب تاریخ و جغرافیای دارالسلطنه تبریز درباره این مسجد می‌نویسد: پس از زلزله و خراب شدن مسجد حسین قلیخان عمارت کرد برهمان بنیان قدیم و آن مسجدی است مرتفع و طلولانی و عریض … با گچ و آجر بنا شد طاقی و سقوف را هیچ قرینه نباشد از دو سوی غرفی بدین سال‌های نزدیک عمارت شده که پوشیده رویان نشینند. و بدین جامع از رخام و کاشی هیچ نباشد. گویند نخست بنای این مسجد عثمانیان نهاده‌اند. بدین جامع، دوپارچه رخام صافی باشد. یکی از آنها به میان مسجد در طاقی روبه شمال نصب شده، طول آن یک ذرع و نیم و عرض یک ذرع تبریزی باشد. دوازده سطر به خط ثلث درآن حجر نقاری کرده‌اند و فرمانی نیز نوشته شده است.
طول مسجد، شمالی- جنوبی است و در و دو پنجره آن به دالان مدرسه طالبیه بازمی شود.
شبستان این مسجد، با ۱۸ گنبد ضربی بر طاق‌ها و ده ستون دو ردیف سنگی زیبا پوشش یافته است. گنبدها مساوی و یکنواخت هستند. درم دخل مسجد، طاق کوچکی از آجر تعبیه شده که در پایین آن و بالای در ورودی، آیه ۱۸ سوره توبه با خط ثلث برجسته ای گچبری شده است.
