به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، کشف یک سیاهچاله تشکیل یافته در ۵۷۰ میلیون سال پس از انفجار بزرگ «مهبانگ» (بیگ‌بنگ) می‌تواند به دانشمندان در زمینه شناخت بهتر این غول‌های مکنده فضایی یاری برساند. بسیاری از کهکشان‌ها یک اَبَرسیاهچاله در مرکز خود دارند، اما مشخص نیست که این سیاهچاله‌ها دقیقا چگونه تا این حد عظیم و غول‌آسا شده‌اند.
در این حال مشاهدات انجام شده با تلسکوپ جیمز وب یک ابرسیاهچاله فعال را شناسایی کرده که معادل ۱۰ میلیون برابر خورشید جرم دارد و با مکیدن مواد و اجرام از محیط پیرامونی خود در فضا به طور مداوم در حال بزرگتر شدن است.
این سیاهچاله در داخل یکی از اولین کهکشان‌های شناسایی شده با نام CEERS_۱۰۱۹ کشف شده است و شناسایی آن می‌تواند به یکی از بزرگترین معما‌های علم فضا مربوط به دوران اولیه پیدایش جهان هستی پاسخ دهد؛ اینکه چگونه سیاهچاله‌ها در بامداد کیهانی (Cosmic Dawn) در مدت کوتاهی تا چنان اندازه‌های بزرگی رشد کردند.
«ربکا لارسن» متخصص فیزیک نجومی از دانشگاه تگزاس آمریکا در ابتدا در حال مشاهده کهکشان یادشده به عنوان بخشی از تحقیقات مربوط به نور تولیدشده توسط تشکیل ستارگان در کیهان اولیه بوده است.
گمان می‌رود که این نور بر اثر یونیزاسیون هیدروژن خنثی با فعالیت تشکیل ستارگان ایجاد می‌شود. کیهان اولیه مملو از غبار هیدروژن خنثی بوده که از انتشار نور جلوگیری می‌کرده است. تنها بعد از یونی شدن این هیدروژن بود که نور توانست آزادانه جریان یابد.
این دوره یونیزاسیون مجدد (Reionization) بطور کامل شناخته نشده، اما دانشمندان می‌دانند که در مدت یک میلیارد سال اول پس از مهبانگ (در ۱۳.۸ میلیارد سال پیش) روی داده است. دیدن چنین زمان دوری در کیهان اولیه دشوار است. کهکشان CEERS_۱۰۱۹ و چند مورد دیگر از کهکشان‌های اولیه هدف‌های خوبی برای این تحقیقات هستند.
قدیمی‌ترین سیاهچاله جهان هستی شناسایی شد
کهکشان یادشده در سال ۲۰۱۵ با داده‌های تلسکوپ «هابل» شناسایی شد، اما اطلاعات جزئی‌تر از آن به دست نیامده است. نور‌های اولیه جهان کیهانی بر اثر گسترش کیهان وارد طیف مادون قرمز شده‌اند و برای تحقیق درباره آن‌ها به ابزار مادون قرمز مانند تلسکوپ جیمز وب نیاز است. این تلسکوپ تنها برای یک ساعت کهکشان یادشده را تحت رصد قرار داده و داده‌هایی ارائه کرده است. لارسن می‌گوید که از میزان اطلاعات به دست آمده تحت تاثیر قرار گرفته است. او می‌گوید: ما دوردست‌ترین هسته کهکشانی فعال (AGN) و دورترین سیاهچاله فعال اولیه را کشف کردیم.
به نقل از «ساینس‌الرت»، این محققان با نگاه به ابرسیاهچاله در کهکشان CEERS_۱۰۱۹ بر این گمان هستند که این شئ یا جرم (سماوی) بر اثر فروپاشی یک جرم بزرگ مانند یکی از اولین ستاره‌ها در آن کهکشان شکل گرفته است. آن ستارگان نسبت به ستارگان امروزی بسیار بزرگتر بوده اند و از این رو سیاهچاله ناشی از چنان فروپاشی، در مسیر تبدیل به یک سیاهچاله بسیار بزرگ قرار داشته است.
