شمال نیوز: ۱۸ فروردین ۶۶ در عملیات کربلای ۸ عروج کرد و با اجابت دعای خودخواسته همانند مادرش حضرت فاطمه زهرا(س) ناپیدا و مفقودالاثر شد و دقیقا” به عدد سالهای دفاع مقدس، یعنی ۸ سال بعد در سال ۷۴ در تحقیق و تفحص شهدا پیدا شد و پس از ثبت یکی از شکوهمندترین تشییع جنازه های استان مازندران، توسط مردم قدرشناس و یارانش مشایعت و در گلزار شهدای روستای طوسکلای نکا در جوار برادران شهیدش خاکسپاری شد.
تنها یادگار شهید طوسی یعنی دخترش خانم دکتر سمیه طوسی در این مراسم پرشکوه حماسه ماندگاری را بنام این شهید بزرگوار ثبت کرد که هنوز از عظمت و هیبت آن انگشت به دهانیم، لحظه تأثیرگذاری که سمیه خانم جنازه قنداقه گونه پدر شهیدش را بالای دست برد و گفت: در جبران همه محبت های پدرم که قنداقه ام را با افتخار و‌نشاط به آغوش می گرفت، من هم امروز پیکر مطهر پدرم را که جز استخوان و پلاک نیست، روی دستانم بلند کرده و با آرمانهایش تجدید پیمان می کنم و با صدای بلند می گویم که راهت را ادامه خواهیم داد پدر عزیز!
سرلشکر شهید محمدحسن طوسی، قائم مقام لشکر ویژه و همیشه پیروز ۲۵ کربلا، عاشقانه های ماندگاری را از خود بجای گذاشته است که قطعا” چنین مجموعه ی جامعی شاید هرگز بنام هیچ قهرمان دیگر دفاع مقدس به ثبت نرسد!
وقتی زندگینامه سرداران نام آور کشور را در جریان دفاع مقدس مطالعه می کنم، حسرتی فراگیر وجود و ذهنیتم را احاطه می کند و از درد عذاب وجدان بخود می پیچم که چرا ما تا این اندازه در حق شهید بزرگوار طوسی کوتاهی کرده و می کنیم؟!
شهید بزرگواری که کل زندگینامه بسیاری از سرداران شهید که با تبلیغات هنرمندانه و حتی با درخشش کارگردانان و برنامه سازان حرفه ای در عرصه های فیلمسازی و مستندسازی نیز جلوه ملی یافته اند و بعضا” جهانی شده اند، فقط گوشه ای از زندگینامه ی افتخارآمیز اوست!
بزرگترین اندوه من در خصوص شهید طوسی، نداشتن روایتگران حرفه ای برای تبیین سیره دلنشین او حداقل در سالهای پی از انقلاب بخصوص در سالهای دفاع مقدس است!
وقتی روایتگران حرفه ای با اعتبار ملی وارد گود نشوند، قطعا” نه از نویسندگان حرفه ای و نه از سناریست های حرفه ای هم کار چندانی بر نمی آید!
سرلشکر شهید طوسی را می توان در یک جمله خلاصه کرد و اینکه او تجسم بارز انسانیت و شجاعت در تأسی از شهدای بزرگ کربلا در مکتب ولایت بوده و از دنیا، تنها و تنها به عنوان مزرعه آخرت استفاده کرد!
رزمنده ای که آرامش مؤمنانه اش در پیشاپیش خطوط مقدم به مراتب بیشتر از سنگرها و کانالها و خاکریزهای قبل از آن بوده است.
روحیه شهادت طلبانه و ایثارگرانه اش، برای همه نیروها و همرزمانش، آنچنان اشتیاق انگیز و روح نواز بود که بر گرد او حلقه های عاشقانه بسته و شوق وصل را در قلوب خویش تقویت می کردند!
شهید طوسی، جبهه های نبرد و مناطق عملیاتی و بخصوص مناطق فراتر از خطوط مقدم را همان بهشت گمشده ای تصور می کرد که ناپیداهای خود را در آنجا یافته و وطن واقعی خود می پنداشت و همانند شهید بزرگوار بروجردی موسوم به مسیح کردستان که رفتن از کردستان را کفران نعمت الهی می دانست، طوسی عزیز نیز تا آخرین نفس در مناطق عملیاتی بیتوته کرد تا آنکه از عمق جان از گلوله ای که براب او به مثابه سفیر غیب بود، میزبانی کرد و سوار بر سفینه عشق، عروج کرد و معراجی شد!
او در کنار رزمندگانی که کل دنیایشان در یک کوله پشتی خاکی جا می شد، حتی به اندازه یک کوله پشتی هم از دنیا بهره ای نداشت و سبکبار و سبکبال، پرواز را تجربه کرد!
فرمانده شهیدی که حتی به اندازه گسیل رزمندگان برای آوردن جنازه برادر شهیدش محمدابراهیم به پشت جبهه به دنیا بدهکار نشد و به معنای واقعی کلمه با دنیا تسویه حساب کامل و با تراز مالی مطلقا” بالا وداع کرد.
علاوه بر انسانیت و شجاعت، سرلشکر شهید طوسی به درایت، کفایت و خلاقیت نیز اشتهار داشت و بنا به اذعان فرماندهان تراز اول دفاع مقدس، اظهارات، نظریات و پیشنهادت ایشان، قابل اجرا بوده و همواره با استقبال و اتکاء قرارگاه فرماندهی مواجه می شد.
مدیریت دل انگیز شهید طوسی، از ایشان فرمانده محبوبی ساخته بود که نیروهایش در فرایند ارتباطات دلی، نه تنها از او تبعیت می کردند، بلکه به او عشق می ورزیدند و عروج ناگهانی اش، عزای عمومی لشکر شد!
نکته بارز شخصیتی شهید بزرگوار طوسی، تواضع قلبی ایشان بود که همین امر ایشان را محبوب القلوب سه رده فرماندهان مافوق، فرماندهان همتراز و نیروهای تحت امر کرده و از کار با ایشان احساس رضایت و آرامش می کردند.
تمایز شهید طوسی در سالهای دفاع مقدس در مقایسه با دیگر فرماندهان، برخورداری از شخصیت چند بعدی بود، طوری که علاوه بر کارآمدی های برجسته عملیاتی، همزمان یک صاحب نظر در برنامه های فرهنگی لشکر و یا حتی در سطوح قرارگاهی بود!
قالب فرهنگی دادن به طرح اعزام کاروانی رزمندگان از شهرها به مناطق عملیاتی، یادگار ماندگار شهید طوسی در سطح کشور است که اعزام کاروان صدهزارنغری سپاه محمد در تهران، اقتباس از اعزام کاروان کربلا در مازندران بود که طی آن، حقیر به پیشنهاد شهید طوسی، نوحه حماسی بهر فتح کربلا با کاروان. می رود این لشکر از مازندران را سرودم و با مدیریت شهید طوسی توسط پاسدار عزیز عسکری اسماعیل پور به پادگان المهدی چالوس به اجرا درآمد.
اعتراف می کنم که از سرلشکر شهید مممدحسن طوسی هر چه بگوئیم، کم است و هر چه بباریم، نم است!
در پایان اگر چه نامگذاری 'روز شهرستان نکا ' را به مناسبت سالروز عروج شهید طوسی و نیز برگزاری مراسم باشکوه در شهر شهیدپرور و زادگاهی شهید طوسی را به فال نیک می گیرم، اما امیدوارم که با فراخوانی فرهنگی و هنری کشوری، حق شهید طوسی به درستی ادا شود و این قهرمان کم نظیر و واقعی، الگوی کشوری جوانان عزیز شود.
یادش گرامی، راهش پر رهرو و نامش جاودان
دکتر صادقعلی رنجبر
مدرس دانشگاه
فروردین۱۴۰۲
