داروهای مورد استفاده برای درمان سرطان معمولاً عوارض ناخواسته شدیدی را در بیماران ایجاد می‌کنند و گاهاً می‌توانند تهدیدکننده جدی سلامت باشند. پژوهشگران به‌تازگی راهی برای رفع این مشکل به کمک ماده‌ای خاص یافته‌اند که شاید در آینده بتواند به عنوان روشی جایگزین در درمان سرطان با امواج فراصوت مطرح شود.
مواد دارای عنصر پلاتینیوم در میان داروهای اصلی ضد سرطان قرار می‌گیرند که به دلیل نرخ موفقیت بالا، به صورت گسترده در سراسر جهان تجویز می‌شوند. با این حال عوارض شدید این داروها برای بیماران بسیار آزاردهنده است و در مراحلی می‌تواند غیرقابل تحمل شود. محققان دانشگاه رور بوخوم در آلمان به سراغ ماده‌ای خاص رفته‌اند که می‌تواند به خوبی در تومورهای سرطانی تجمع پیدا کند و سپس به کمک امواج فراصوت به فرم فعال خود تبدیل شود. ماده مذکور تنها در حالت فعال شده توانایی آسیب زدن به سلول‌ها را دارد؛ در نتیجه آسیب بسیار کمتری به سلول‌های سالم بدن وارد می‌کند و عوارض درمان را کاهش می‌دهد.
داروهای رایج ضد سرطان از جمله سیس‌پلاتین، اکسالی‌پلاتین و کربوپلاتین دارای فرم سه ظرفیتی (پلاتینیوم III) از این عنصر هستند که عوارضی مثل حالت تهوع، استفراغ، آسیب کلیوی و سرکوب مغز استخوان را در پی دارند. برای غلبه بر این عوارض، محققات در طی سال‌های اخیر به دنبال ساخت پیش‌داروهای حاوی پلاتینیوم چهار ظرفیتی (IV) بوده‌اند که به شکل غیرفعال و پایدار است و آسیبی به همراه ندارد. پس از مصرف پیش‌‌دارو و رسیدن آن به بافت هدف، می‌توان آن را به فرم فعال تبدیل کرد تا سلول‌های سرطانی را از بین ببرد.
در گذشته تلاش‌هایی برای استفاده از نورهای فرابنفش، آبی یا قرمز برای احیای پلاتینیوم چهار ظرفیتی و تبدیل آن به فرم سه ظرفیتی فعال صورت گرفته است؛ اما در این روش به دلیل میزان نفوذ محدود نور، امکان درمان تومورهای عمقی وجود ندارد. اکنون روش جدید درمان سرطان با امواج فراصوت، این محدودیت را از پیش‌رو برمی‌دارد؛ زیرا امواج مذکور قدرت بالایی در نفوذ به بافت‌ها دارند و حتی می‌توانند به عمقی‌ترین تومورها نیز نفوذ کنند.
مشاهدات صورت گرفته در طی تحقیقات، حاکی از آن بوده است که نانو پیش‌داروهای تولید شده به کمک هموگلوبین، توانسته است پس از طریق به خون در موش‌ها، به خوبی در تومورهای سرطانی روده تجمع پیدا کند و پس از فعال‌سازی با امواج فراصوت، بافت‌های سرطانی را تقریباً به طور کامل از بین ببرند. یافته‌های اخیر می‌توانند مسیر را برای دسترسی به روش‌های نوین جهت درمان سرطان با عوارض جانبی کمتر، هموار سازند.
