فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد
صد لطف چشم داشتم و یک نظر نکرد
سیل سرشک ما ز دلش کین به درنبرد
در سنگ خاره قطره باران اثر نکرد
یا رب تو آن جوان دلاور نگاه دار
کز تیر آه گوشه نشینان حذر نکرد
ماهی و مرغ دوش ز افغان من نخفت
وان شوخ دیده بین که سر از خواب برنکرد
می‌خواستم که میرمش اندر قدم چو شمع
او خود گذر به ما چو نسیم سحر نکرد
جانا کدام سنگ‌دل بی‌کفایت است
کو پیش زخم تیغ تو جان را سپر نکرد
کلک زبان بریده حافظ در انجمن
با کس نگفت راز تو تا ترک سر نکرد
شرح لغت: نظر: نگاه مهرآمیز/ سنگ خاره: سنگ خارا
وارستگان پیشگاه معشوق چشم امیدشان به درگاه اوست و در این راه اشک فراوانی می‌ریزند تا شاید مورد قبول او قرار گیرند و بدین سان به دیدار او نایل شوند.
پس از هر سختی و رنجی، آسایشی در راه است. برای این که در کارهایت موفق شوی باید از سختی‌های آن نهراسی. به خداوند تکیه کن و به سرزنش‌های دیگران اهمیت نده. در موردی کاری که ذهنت را مشغول کرده به دقت تحقیق کن، حتما موفق می‌شوی.
