همشهری آنلاین - مریم قاسمی: در گذشته خیابان دشت آزادگان شمالی به «دشت میشان» معروف بود و گله‌های گوسفند و بز فراوانی را به خود می‌دید که برای سلاخی راهی کشتارگاه می‌شدند. چوب‌به‌دست‌هایی که ساعت‌ها در حاشیه این خیابان می‌ایستادند تا برای دام خود مشتری جفت‌وجور کنند هم تصویر ثابت و همیشگی آن دوران بود. شاید این صحنه‌ها برای خیلی‌ها تکراری و حتی گاه آزاردهنده به نظر برسد، اما موسفیدها جور دیگری به آن نگاه می‌کنند و کلی خاطره و یک عالم عکس‌های سیاه و سفید را پشت آن می‌بینند.
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
«اکبر نادری»، از اهالی قدیمی محله جوادیه، خیلی خوب می‌تواند ما را به آن روزها ببرد. این کاسب هم‌محله‌ای طوری از گذشته حرف می‌زند که انگار دارد راجع به همین دیروز و پریروز صحبت می‌کند: «به اینجا می‌گفتند خیابان دشت میشان، چون چوبدارها با کامیون بز، بزغاله و گوسفند می‌آوردند اینجا در دشت رها می‌کردند تا به مردم و کسبه بفروشند.»
عکس سال ۹۳ دشت آزادگان
اما این روزها دشت‌آزادگان پهنای بیشتری به خود می‌بیند و سر و شکل قشنگ‌تری پیدا کرده و موسفیدهای محل هم از این وضع رضایت دارند. اکنون از دشت میشان فقط یک نام باقی مانده و جگرکی‌هایی که در انتهای خیابان بازمانده‌اند و بوستان مخصوص بانوان و یک چرخ‌فلک قدیمی به‌جامانده از شهربازی آزادگان که تا سال ۱۳۹۳ فعال بود و اکنون به عنوان یادگار آن ایام در این محل چشمنوازی می‌کند.
