ریحان دارای طبع گرم است انواع ویتامین‌ها و املاح معدنی را دارد.
ضد افسردگی
تقویت کننده
محرک غدد فوق کلیه
ضد استفراغ
ضد نفخ
تب بر
خلط آور
تسکین دهنده خارش
ضد سرطان
افشره برگ‌ها به منظور کاهش خارش و التهاب محل نیش حشرات به شکل موضعی مصرف می‌شود.
ریحان در برخی کشور‌ها فقط یک سبزی است، ولی دربسیاری جا‌ها مخصوصا هند مصرف پزشکی گسترده دارد.
هندی‌ها و افریقایی‌ها برگ‌های ریحان را برای دفع حشرات روی پوست خود می‌مالند. دمکرده ریحان مصرف چندین فنجان از دمکرده ترکیبی ریحان و درمنه موجب دفع جفت ازرحم پس از زایمان می‌شود.
ریحان ترکیباتی نظیر تانن‌ها، روغن فرار، ستراگول، کامفور، را دارا می‌باشد.
عناصر موجود در ریحان: منیزیم- کلسیم- روی –آهن- پتاسیم- سدیم- فسفر- منگنز
عصاره روغنی بدست آمده از برگ‌های ریحان را همراه با روغن زوفا یا شعدانی معطر ترکیی کرده و برای درمان افسردگی عمومی بدن را با آن ماساژدهید.
این گیاه در طب آیورودایی با نام تلسی معروف بوده است و برای بیماری‌های پوستی، مارگزیدگی و لرز به شکل موضعی استفاده می‌شود.
احتیاط در مصرف: مصرف عصاره روغنی ریحان در دوران بارداری ممنوع است.
دم کرده برگ ریحان اثر ضد تشنج، درد، مقوی، تب بر، و مدر است و معالج سردرد‌های میگرن و عصبی می‌باشد.
خوردن این گیاه دستگاه هاضمه را تقویت می‌کند.
برگ آن ازدیاد کننده شیر است.
جویدن برگ ریحان برای زخم‌های دهان مفید است.
تخم آن مسکن و برای رفع دل درد مفید است.
دم کرده دانه برای درمان ورم کلیه و ترشحات زنانه بکار می‌رود و درمان کننده سرگیجه است.
از ریحان اسانسی تهیه می‌شود بنام اسانس بازیلیک یا روغن ریحان که معروف است و مصارف درمانی مختلفی دارد.
ریحان شامل مواردی مانند استراگول واوسی من است. دانه ریحان دارای ماده روغنی است که حالتی روان دارد.
منبع: بهداشت نیوز
