به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صداوسیما عبد الباری عطوان نوشت نخست وزیر این رژیم که همچنان بلوف می‌زند بدون حمایت آمریکا، ایران را در دوره نخست وزیری اش ویران خواهد کرد، به سبب ترس و وحشت خود، از رویارویی با حزب الله خودداری کرد؛ پس چطور می‌تواند با ایران که از قدرت بالای موشکی و پهپادی برخوردار است، رویارو شود.
عبد الباری عطوان در سرمقاله جدید خود در این روزنامه نوشت: حزب الله بدون شلیک حتد یک موشک، در این نبرد پیروز شد و دور نخست آن را به برخی جوانان واگذار کرد و قدرت جنگی، موشکی و پهپادی خود را برای دور گسترده‌تر آینده جنگ که شاید بسیار قریب الوقوع باشد، نگه داشت.
روزنامه اینترنتی رای الیوم در مقاله‌ای به قلم عبدالباری عطوان نوشت: پس از شلیک هفتاد موشک از جنوب لبنان و نوار غزه، دولت بنیامین نتانیاهو پرچم‌های تسلیم با رنگ‌های مختلف را برافراشت و به میانجی‌های عرب که برای کمک به آن شتافتند، اعلام کرد به دنبال گسترش جنگ نیست و نمی‌خواهد با حزب الله لبنان وارد رویارویی شود.
هیچ یک از حملات اسرائیل در پاسخ به شلیک این موشک‌ها علیه جنوب لبنان و نوار غزه، حتی یک گنجشک را زخمی نکرد و عمدا همه موشک‌ها و راکت هایش به زمین‌های کشاورزی یا مناطق خالی از سکنه اصابت کرد، زیرا نتانیاهو که پس از تشدید تنش این دستورات را صادر کرد، به خوبی می‌داند شهادت یک لبنانی یا فلسطینی، در‌های جهنم را به روی رژیم اشغالگر باز خواهد کرد، زیرا تصمیمات لازم برای پاسخ به تجاوزگری‌های اسرائیل، گرفتن انتقام شهدا در سوریه و ایران و حمایت از معتکفین در مسجد الاقصی اتخاذ شده است.
شاید آویگدور لیبرمن وزیر سابق امنیت اسرائیل در توصیف نبرد ۳۶ ساعته درست‌ترین توصیف را به کار برد و گفت «پاسخ اسرائیل به موشک‌های لبنان و غزه مسخره بود و بازدارندگی در برابر حزب الله کاملا در حال از بین رفتن است، اسرائیل با فروپاشی داخلی و انزوای خارجی مواجه است و دیگر قدرت بازدارندگی ندارد.»
آتش بس کنونی ناشی از اتفاق غافلگیرکننده و شوک آوری بود که دولت نتانیاهو و شخصیت‌های راستگرا و افراط گرای آن مانند ایتمار بن گویر و بتسلئیل اسموتریچ انتظار آن را نداشتند. می‌توان مهم ترن فصل‌ها و واقعیت‌های جدید این اتفاق غافلگیرکننده را در نکات زیر خلاصه کرد:
اول: حزب الله بدون شلیک حتی یک فروند موشک، در این نبرد پیروز شد و دور نخست آن را به برخی جوانان واگذار کرد و قدرت جنگی، موشکی و پهپادی خود را برای دور گسترده‌تر آینده جنگ که شاید بسیار قریب الوقوع باشد، نگه داشت.
دوم: گشودن جبهه لبنان برای نخستین بار از زمان جنگ ۲۰۰۶، شلیک راکت‌ها برای حمله به شهرک‌های اسرائیلی در الجلیل اشغالی نه تنها با هدف تاکید بر یکی بودن میدان ها، بلکه برای تاکید بر یکی بودن موشک‌ها هم صورت گرفت و همه نگرانی‌ها و موانعی را که مانع از احیای این جبهه می‌شود، از بین برد. مسئول این اوضاع کسانی نیستند که موشک‌ها را شلیک کردند، بلکه کسانی هستند که ملت لبنان را گرسنه نگه داشتند، سپرده ها، گاز و نفت این ملت را به سرقت بردند و این ملت را حتی از ساده‌ترین نیاز‌های اولیه زندگی محروم کردند. تصمیم جنگ، به دست نتانیاهو یا رژیم آن نیست؛ بلکه در دست مقاومت است و مسجد الاقصی به منزله عاملی است که آن را به راه می‌اندازد.
سوم: گنبدآهنین افتخار صنعت دفاعی اسرائیل و آمریکا در رهگیری همه موشک ها، خواه موشک‌های شلیک شده از جنوب لبنان یا فلسطین، شکست سختی خورد و بیش از سی فروند موشک از مجموع ۷۰ فروند موشک به اهداف خود اصابت کردند. این موضوع موجب می‌شود شهرت و بازار گنبد‌های آهنین از بین برود و خریداران احتمالی آن به خصوص خریداران آن در منطقه خلیج (فارس) و اوکراین کنار روند.
چهارم: بسیاری از دروغ‌های نتانیاهو و ائتلاف فاشیست وی رسوا شد، ائتلافی که با وعده تقویت قدرت رژیم و تحقق امنیت برای شهرک نشینانش به قدرت رسید. این در حالی است که سلسله عملیات شهادت طلبانه نیرو‌های گردان‌های مقاومت افزایش یافته است و در عید پسح یهودی، ترس بر شهرک نشینان حاکم شده است. همه این اتفاق‌ها در شرایطی روی می‌دهد که هنوز صد روز از عمر دولت نتانیاهو نگذشته است.
پنجم: شاید بتوان گفت برای نخستین بار بود که هیچ طرف فلسطینی یا لبنانی مسئولیت شلیک موشک‌ها از دو جبهه لبنان و فلسطین (نوار غزه) را برعهده نگرفت. همین موضوع بازتاب دهنده راهبرد جدیدی است که نشان از وجود اتاق عملیات نظامی متحد در شمال و جنوب و جلوگیری از آن است که دشمن دستاورد‌های رسانه‌ای کسب کند. حزب الله پدر معنوی مقاومت در لبنان و فلسطین از پشت پرده، آغاز این نبرد را مدیریت کرد و اسرائیلی‌ها به خوبی از این واقعیت آگاه هستند، اما این موضوع را انکار می‌کنند تا از رویارویی با آن خودداری شود. در هر حال، محال است که بدون موافقت یا چراغ سبز حزب الله، یک گلوله و نه یک موشک از جنوب لبنان شلیک شود.
پاک و منزه است خدای تغییردهنده احوال.. نتانیاهو که هنوز با بلوف زدن، تهدید می‌کند که در طول شش سال نخست وزیری اش، بدون حمایت آمریکا، ایران را ویران خواهد کرد، به دنبال جنگ با حزب الله یکی از شاخه‌های نظامی آن نیست و همین موضوع خواری، پستی و وحشت این روز‌های او را نشان می‌دهد.
به خوبی می‌دانیم که جنگ پایان نیافته و رویارویی‌های روز‌های پنجشنبه و جمعه گذشته صرفا فصل نخست رویارویی‌ها بوده است و چه بسا این توصیه صورت بگیرد که امروز یکشنبه رویارویی بزرگ تری انجام شود، زیرا شهرک نشینان برای یورش به مسجد الاقصی و بردن قربانی‌ها به مسجد آماده می‌شوند. در هر صورت، موشک‌ها و پهپاد‌ها آماده شلیک و به پرواز درآمدن هستند و مقاومت در بالاترین وضعیت آمادگی خود به سرمی برد.
روز جمعه به نتانیاهو و تیمش سه سیلی یا مشت تقریبا نابودکننده وارد شد. نخست، عملیات شهادت طلبانه در غور اردن بود که به کشته شدن سه شهرک نشین منجر شد و دیگری زیرگیری با خودرو در مرکز تل آویو بود که در پی آن، یک گردشگر کشته شد و هفت فرد دیگر زخمی شدند. عملیات دیگر هم تیراندازی به سمت خودروی شهرک نشینان در شمال کرانه باختری بود. این سه عملیات فقط در یک روز صورت گرفت. خداوند می‌داند روز‌های آینده چه سیلی‌هایی به نتانیاهو و گروهش وارد خواهد شد.
نتانیاهو نیرو‌های ذخیره امنیتی و نظامی را فراخواند. این شاخص به وضوح نشان دهنده تلاش وی برای تقویت بازدارندگی و توقف فروپاشی این رژیم، اطمینان خاطر دادن به شهرک نشینانی است که از ترس و وحشت به خود می‌لرزند. اما این اقدامات به منزله تلاش ناامیدانه، نمایش توخالی و پیام شکست خورده‌ای است که اهدافش محقق نخواهد شد. به خصوص اگر هدف از آن، ارسال پیام به گروه‌های مقاومت بوده باشد. حتی اگر همه نیرو‌های ذخیره و ارتش‌های جهان هم جمع شوند، یارای شکست دادن مقاومت را نخواهند داشت؛ بلکه این مقاومت است که آن‌ها را شکست خواهد داد... آینده همه چیز را مشخص خواهد کرد.
اخبار مرتبط
