به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، علی سلاجقه، رییس سازمان حفاظت محیط زیست در 17 فروردین امسال بعد از اینکه اولین فرد از گونه در معرض انقراض یوزپلنگ آسیایی در سال جدید بر اثر تصادف جاده ای در نزدیکی پارک ملی توران تلف شد، طی یک مصاحبه ای اعلام کرده بود که بعد از این اتفاق و با هماهنگی های صورت گرفته با پلیس راه کشور و وزارت راه و شهرسازی ایمن سازی جاده برای عبور یوزها انجام گرفته است.
وی در ادامه این مصاحبه بیان کرده است که با هماهنگی صورت گرفته با وزارت راه و شهرسازی عملیات فنس کشی در جاده میامی - عباس آباد آغاز شده و ایمن سازی این جاده را اولویت مهم حفاظت از این گونه ارزشمند دانسته است اما شواهد از عدم اجرای این طرح در جاده میامی به عباس آباد خبر می دهد و این ادعای رییس سازمان محیط زیست را با سوال جدی افکار عمومی روبه رو کرده است.
بسیاری از کارشناسان بر این باورند که هرچند وعده رییس سازمان محیط زیست در هاله ای از ابهام قرار دارد اما صرف انجام این کار نمی تواند یک برنامه یا بخشی از یک برنامه حفاظتی باشد. باید به این نکته توجه داشت که بستن راه عبور و مرور یک گونه آن هم با ویژگی های یک گونه گربه سان داخل یک زیستگاه ارزشمند بدون اینکه راه جایگزینی برای آن انتخاب شود تنها به زحمت انداختن آن برای طی چند کیلومتر بیشتر و عبور دوباره از بخشی دیگر از جاده است که دوباره همین چرخه معیوب را با خود به دنبال خواهد داشت و فهم این مساله حتی به دانش حفاظت و بوم شناسی هم نیاز ندارد.
اکثر قریب به اتفاق کارشناسان معتقدند که نسخه کلینیکی فنس کشی بدون توجه به ایجاد کریدور هوایی با توجه به اینکه گونه یوز علاقه ای به عبور از کریدور زیرزمینی ندارد تنها یک نسخه فریب برای افکار عمومی محسوب می شود و صدای کارشناسان و دلسوزان امر می تواند در این خصوص یک زیاده خواهی جلوه داده شود و یا در بهترین حالت وعده ای برای ایجاد کریدور داده شده و عملیاتی کردن آن را به سالهای آینده موکول می کنند.
به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، بعد از مرگ پیروز اغلب رسانه ها و کارشناسان امر جهت انتشار اطلاعات ژنتیکی افراد تلف شده از گونه های یوز در طی یک دهه اخیر مطالبه ای را از سازمان محیط زیست مطرح کردند که این مطالبه علی رغم پاسخ مثبت مدیران این مجموعه همچنان بی پاسخ مانده است. به نظر می رسد اطلاعات کامل تر مدیران سازمان محیط زیست در مورد گونه یوز نشان می دهد که این گونه وارد «مرحله بی بازگشت» شده است و مدیران آن سعی در انکار این مساله دارند.
لازم به ذکر است «مرحله بی بازگشت» مرحله ای است که افرادی از گونه در طبیعت وجود دارند و آن گونه منقرض نشده است اما تنوع ژنتیکی آن به علت درون آمیزی به قدری پایین است که هیچ امیدی به احیای آن نیست و می توان آن را جزء گون های منقرض شده به حساب آورد.
