به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، به نقل از روابط عمومی فرهنگستان علوم پزشکی، دکتر رمضانی تهرانی، در برنامه فرهنگ سلامت این فرهنگستان، افزود: اینجا بحث تمایل بسیار مورد تاکید است مادرانی که تمایل به روزه داری دارند باید شرایط روزه داری را داشته باشند و حداکثر میزان روزه داری بیشتر از ۱۴ ساعت نباشد.
وی در ادامه، برخی شرایط دیگر را برای بارداری مادر روزه دار اینطور برشمرد: اول اینکه مادر باردار، بیماری زمینه‌ای که بارداری او را پر خطر کرده باشد نداشته باشد، وزن مادر قبل از دوران بارداری وزن مناسبی باشد و از کم وزنی قبل شروع بارداری رنج نبرد، تا قبل از شروع ماه مبارک افزایش وزن مناسب مورد انتظار مادر باردار را داشته باشد، وزن گیری مناسب را تجربه کرده باشد و خود بارداری هم برای او عارضه دیگری را ایجاد نکرده باشد، برای مثال مادر باردار مبتلا به سقط مکرر، مبتلا به دیابت بارداری، فشار خون بارداری، مسمومیت بارداری و نظیر آن نباشد و در این شرایط هست که مادر باردار می‌تواند اقدام به روزه داری نماید.
دکتر رمضانی تهرانی، خاطر نشان کرد: و این منوط به این است که مادر باردار تغذیه مناسبی را در وعده‌های بین سحر و افطار و بین این دو وعده داشته باشد و در زمان روزه داری مراقبت‌های بارداری او مرتب تری داشته باشد. به عبارت دیگر مراقبت‌های بارداری یک مادر روزه دار را باید معادل یک مادر دارای بارداری پرخطر داشته باشیم. یعنی هم وزن و حرکات جنین باید دقیق رصد شود، هم حجم مایع آمنیوتیک و هم وضعیت خون رسانی جفت و مراقبت‌هایی نظیر آن.
این عضو وابسته فرهنگستان علوم پزششکی تاکید کرد: اگر به هر دلیل احساس کنیم روند روزه داری ممکن است خطری را برای مادر و جنین ایجاد کند، مادر را به عدم روزه داری توصیه کنیم نکته دیگری که باید عنوان شود، این است که با توجه به تقسیم بارداری به سه ماهه اول، دوم و سوم، مطمئن‌ترین زمان که کمترین عوارض را می‌توانیم برای روزه داری مادر باردار در نظر بگیریم، سه ماهه دوم است. در سه ماهه اول، چون اجزاء مختلف جنین تشکیل می‌شوند، ترجیح می‌دهیم که تماس مادر با عوارض سوء و عوامل آسیب زا کم باشد، سه نامه سوم هم که نگران رشد جنین هستیم، بنابراین مطمئن‌ترین دوران برای مداخلات، سه ماهه دوم است چرا که مادران بارداری که بارداری آن‌ها در سه ماه دوم و در ماه مبارک رمضان هست، می‌توانند با آرامش خاطر بیشتری روزه بگیرند.
