مخصوصاً درباره تلاوت سوره عنکبوت و روم در ماه رمضان در شب بیست و سوم، فضیلت فوق العاده ای وارد شده است تا آنجا که در حدیثی از امام صادق علیه السلام می خوانیم: «من قرء سورة العنکبوت و الروم فی شهر رمضان لیلة ثلاث و عشرین فهو و اللَّه من اهل الجنة، لا استثنی فیه ابدا، و لا اخاف ان یکتب اللَّه علی فی یمینی اثما، و ان لهاتین السورتین من اللَّه مکانا؛ هر کس سوره عنکبوت و روم را در ماه رمضان شب بیست و سوم تلاوت کند به خدا سوگند اهل بهشت است، و من هیچکس را از این مساله استثناء نمی کنم، و نمی ترسم که خداوند در این سوگند قاطع من گناهی بر من بنویسد، و مسلما این دو سوره در پیشگاه خدا بسیار ارج دارد»
بدیهی است کسی که محتوای سوره روم را که سراسر درس توحید خدا و دادگاه بزرگ قیامت است در روح و جان خود جای دهد و مراقبت پروردگار را در هر لحظه در خود ببیند و روز جزا و محکمه عدل الهی را مسلم بداند، تقوای الهی چنان قلبش را پر می کند که شایسته چنین پاداش بزرگی است.
و یا اینکه شاید تنها اگر از نخستین آیه سوره عنکبوت الهام بگیریم، مشمول سوگند امام صادق علیه السلام شویم، همان آیه ای که مسئله امتحان عمومی انسان ها را مطرح می کند و میگوید: همه بدون استثناء در بوته آزمایش ها قرار می گیرند تا سیه روی شوند آنها که غش دارند.
چگونه ممکن است انسان این آزمون عظیم را کاملا باور داشته باشد و خود را برای آن آماده نسازد، و اهل تقوا و پرهیزگاری نگردد؟
در مجموع محتوای پربار این دو سوره و درس های مهم توحیدی آن، و برنامه های سازنده عملی که در این دو سوره ارائه شده است کافی است که هر انسانی را که اهل اندیشه و الهام و عمل باشد به بهشت جاویدان سوق دهد.
