«ده ها معلم زن افغانستانی پس از بسته شدن دبیرستانهای دخترانه، برای تأمین معاش خانواده هایشان مجبور شدند به دنبال هر کاری باشند، تاجایی که برخی از آنها به گدایی دست زده اند.»
به گزارش شفقنا به نقل از العربی الجدید، دولت طالبان شمار معلمان افغاستانی را که به سبب تعطیلی دبیرستان ها از کار محروم شده اند اعلام نکرده است، اما وزارت آموزش در دوره اشرف غنی قبل از سقوط اعلام کرده بود:« تعداد معلمان در مدارس دولتی بالغ بر 170 هزار نفر بوده و از این میان 33 درصد از آنها را زنان تشکیل می دهند.این شمار در مدارس خصوصی بسیار بیشتر است. »
قاری زینت خان، از ساکنان قندهار به العربی الجدید گفت:« پس از بسته شدن دبیرستان ها توسط طالبان وضعیت معلمان زن بسیار وخیم است. بسیاری از آنها برای تأمین معاش راه های مختلفی را در پیش گرفته اند که واکس زدن کفش ها، فروش نان و تخم مرغ از جمله آنها است.»
«راضیه محب»، فعال اجتماعی با بیان این که طالبان به تبعات اجتماعی ناشی از بسته شدن دبیرستان ها و پیامدهای روانی آن بر معلمان و دانش آموزان فکر نکرده اند، از طالبان خواست برای خروج کشور از بن بست و تسکین روحی، روانی و اجتماعی این قشر مظلوم مدارس دخترانه را باز کند.
«هادیه احمدی»، مدیر مدرسه معروف «حبیبیه» در افغانستان قربانی شرایطی است که طالبان ایجاد کرده اند. وی پس از دست دادن شغل خود و نا امیدی از یافتن شغلی مناسب با سطح اجتماعی و علمی خود به سبب شرایط معیشتی و تأمین نیازهای اولیه خانواده اش در جاده اصلی نزدیک به مقر ریاست جمهوری افغانستان به تمیز کردن کفش های عابران اشتغال دارد.
محب افزود:«احمدی نماینده زنانی است که در زمینه آموزش فعالیت داشتند. وی در فارغ التحصیلی شخصیت های برجسته ای سهم داشته است و هم اکنون به سبب سیاست های طالبان از کار در زمینه آموزش محروم شده است. آنچه اتفاق افتاده باید مردم ، دولت، ثروتمندان و خیریه ها را به یافتن راه حل ترغیب کند.»
