خبرگزاری فارس-همدان: صبح روز جمعه و ساعت قرار را که دیدم حیران حضور شدم، حضوری از من و تو و ما که یاری چشم می‌خواست برای دیدن دور و دورتر و جمعیت.
به مدد چشمان به افق نشسته و دستان حائل شده، حضور نمی‌دانم چند نفری مردم «همه‌دانا» را ورانداز کردم و دوباره حیران شدم، شور و شوقی که بین جمعیت موج می‌زند، هم‌قدمی کودک و بزرگ و شانه‌های هم‌وزن زن و مرد حیرانت می‌کند.
حیران از حضور دنبال نشانه‌ها رفتم، پا به پای موج شکوهمند مردم این دیار، نشانه هم خلاصه می‌شود در فرمان آقا و پرچم و پلاکارد به علاوه به آتش کشیدن و سوزاندن نشان صهیونسیت و فریاد مقاومت و باز هم اصرار بر فوج فوج حضور.
«ساعت قرار» و «روز جمعه» و «ماه رمضان» سه ضلع مثلث حماسه امروز است که در رگ‌های پیر و جوان جریان دارد، حماسه‌ای از ساعت قرار و فرسنگ‌ها فاصله‌ها که در قلب ملت متبلور شده و صبح جمعه با همت بلند به کوچه و خیابان رسیده، انگار کن که یک دم همراهی و همدلی و غنج رفتن دل برای استقامت به خیابان رسیده است.
دوش به دوش مرد و زن و دهه نودی و هشتادی و شصتی یا بیشتر از این‌ها که باشی و ضرب در ازدحام و پرچم‌های گویا شوی و از کوچه صدا، فریاد «ما همه می‌آییم» سر بدهی سر جمع می‌شوی روز قدس.
روز همراهی و همبستگی و اجابت فرمان، روز به وجد آمده از یکپارچگی همدان یا نه! همه ایران.
«روز قدس» می‌شود، روایت کودکان 6، 7 ساله مابین آدم‌های بزرگ و قد و قامت‌دار. روز قدس می‌شود حکایت ننَه گوهر و باباکرمعلی که عصا به دست به شلوغی زدند و به کمر خمیده‌شان تلنگر که مبادا کم بیاورد، یا نه روز قدس می‌شود روز کارمند و بازاری و کسبه و همه و همه.
روز قدس می‌شود وعده دوستانه دهه هشتادی‌ها و دهه نودی‌ها با لبخند پلک‌خورده گوشه لباشان و ذوقِ بودن و کاری کردن، امروز می‌شود جمع دانشگاهیان و اساتید و یکدست حضور، همان حضور جانانه که لبیک‌گویان مسیر را می‌پیمایند و یک دور دیگر راهپیمایی رقم می‌زنند.
فریاد ظلم‌ستیزی ریشه‌دار است
قد و قواره سنی‌ام به رمضان سال 58 و فریاد ظلم ستیزی آن روزها نمی‌رسد اما انگار ریشه‌دار است این پیمودن کوچه به کوچه، پرچم بر فراز آسمان گرفتن و مشت گره کردن و داد مرگ بر اسرائیل و آمریکا سر دادن.
ریشه‌دار است و حالا سینه به سینه موروثی به من و تو و ما رسیده و ما امروز گل می‌کاریم مادام، همه این 44 سال.
وقتی جمعی از نوجوان آراسته و تمرین کرده «سرود مقاومت» می‌خوانند و بار حرکات دست و صورت حرف‌های فهماندی را به آن سوی دنیا می‌فهمانند سربلند «روز قدس» می‌شوند.
یا حرکات ورزشی دهه هشتادی‌ها که اجرای جودو و دیگر حرکات نمایشی این ارثیه شکوهمند را حفظ و در بر پا کردن هر چه بهتر این حماسه تلاش می‌کنند.
یا وحدت مثال‌زدنی و هیجان ما هستیم، یا تقدیر خدا فلسطین را آزاد خواهد کرد، یا به عشق رهبر آمدیم و هزار و یک اتفاق وصف ناپذیر دیگر.
روز قدس، اینجا یک دم عشق است که جرعه جرعه در گلو فریاد شده و گوش فلک را کر کرده، روز قدس همت بلند شکست دشمن و «آمریکا هیچ غلطی نمی‌تواند بکند» است و شعارهایی که هیمنه دشمن را در هم می‌شکند.
نگفته نگذرم صحنه ثابت حماسه قدس، حضور همیشگی خانواده شهداست، این سال‌ها خانواده شهدای مدافع حرم پیشاپیش جمعیت راه می‌روند، حتی فرزندان شهدا هم در روز قدس پا به راه می‌شوند و گام در راه پدر می‌گذارند.
پایان پیام/89033/
