به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از نیواطلس، این سیستم نه تنها در تولید هیدروژن بسیار کارآمد است، بلکه اکسیژن و گرمای بی استفاده را جذب و از آنها استفاده می کند.
هیدروژن یکی از عناصر کلیدی در انرژی های تجدیدپذیر است که یکی از روش های تاثیرگذار در به دست آوردن آن تجزیه آب به مولکول های سازنده آن است. هنگامیکه در این فرایند انرژی خورشیدی به کار گرفته شود، فتوسنتز مصنوعی نامیده می شود. راکتور جدید نیز از همین روش استفاده می کند.
به نظر می رسد راکتور EPFL شبیه یک بشقاب ماهواره است و براساس اصول مشابهی کار می کند. این بشقاب دارای سطح خمیده است که تا حد ممکن نور خورشید را جمع آوری و آن را روی دستگاه کوچکی که در فضا معلق است، متمرکز کند. در این تحقیق بشقاب مذکور گرمای خورشید را جمع آوری و آن را حدود ۸۰۰ برابر روی یک راکتور فوتوالکتروشیمیایی متمرکز می کند. آب نیز به راکتور پمپاژ می شود و انرژی خورشیدی برای جدا کردن مولکول ها به هیدروژن و اکسیژن استفاده می شود.
همچنین راکتور دو محصول دور ریز دیگر این فرایند را جذب می کند که در حقیقت همان اکسیژن و گرما هستند. اکسیژن برای بیمارستان ها و مصارف صنعتی قابل استفاده است و از سوی دیگر گرما نیز از یک مبدل می گذرد و می توان از آن برای گرم کردن آب یا فضای داخلی ساختمان استفاده کرد.
راکتور مذکور پیش از این به مدت ۱۳ روز آزمایش شد تا عملکرد آن در شرایط آب وهوایی مختلف بررسی شود. همچنین مشخص شد کارآمدی تبدیل انرژی خورشیدی به هیدروژن در این ابزار به طور متوسط بیش از ۲۰ درصد است و روزانه حدود ۵۰۰ گرم هیدروژن تولید می شود. این تیم معتقد است سیستمی با چنین بازدهی در طول یک سال می‌تواند ۱.۵ خودروی پیل سوختی هیدروژنی را که مسافت متوسطی را طی می‌کنند، یا حدود نیمی از برق مورد نیاز یک خانوار چهار نفره را تامین کند.
گام بعدی محققان ایجاد یک واحد آزمایشی شامل چندصد کیلووات در یک کارخانه تولید فلز است. در این کارخانه هیدروژن برای بازپخت فلز، گرما برای داغ کردن آب و اکسیژن برای بیمارستان های اطراف جمع آوری می شود.
