به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، تغییرات اقلیمی تاثیرات مخربی بر سایت‌ها و آثار باستانی داشته و شواهد نشان می‌دهد؛ مناطقی مانند جنوب عراق و جنوب غربی ایران در این رابطه با تهدیداتی جدی مواجه هستند. طی سال‌های اخیر طوفان‌های شن و گرد و غبار معلق در هوا و نمک باقی مانده از تبخیر آب‌های سطحی در این مناطق افزایش یافته و کشاورزان و دامداران به طور فزاینده‌ای به شهر‌ها مهاجرت می‌کنند.
عقیل منسراوی، باستان شناس عراقی در این رابطه می‌گوید: سایت‌های باستانی عراق به دلیل تغییرات آب و هوایی، از جمله طوفان‌های شدید شن و شور شدن آب، تهدید می‌شوند.
پیش بینی می‌شود در طول دهه آینده شن و ماسه ۸۰ تا ۹۰ درصد از سایت‌های باستان شناسی را پوشش دهد. یکی از مهمترین این محوطه‌ها ام العقریب، شهر مهم سومریان در جنوب بین النهرین است که بیش از چهار هزار سال قدمت داشته و مساحت آن پنج کیلومتر مربع است.
این شهر در سال ۲۳۵۰ قبل از میلاد به اوج شکوفایی خود رسید، اما اکنون به طورجدی در خطر بوده و ممکن است برای همیشه ناپدید شود.
گزارش‌های رسمی نشان دهنده وقوع بیش از ۱۰ طوفان شن طی سال گذشته در این منطقه بوده که اثرات قابل مشاهده‌ای در این مکان داشته است و در نتیجه قبل از شروع حفاری، هیات‌های باستان شناسی باید تلاش بیشتری کنند.
منطقه هلال حاصلخیزی بخشی از جنوب عراق و جنوب غربی ایران محسوب می‌شود که برای نخستین بار کشاورزی و یکجا نشینی در آن شروع شد، اما اکنون نمادی از بحران زیست محیطی است که این سیاره با آن مواجه است. متاسفانه این طوفان‌های شن، افزایش دما و کاهش منابع آب، نه تنها بر سلامت انسان، بلکه بر میراث فرهنگی نیز تأثیر مخربی می‌گذارد.
جعفر الجوثری، استاد باستان شناسی در دانشگاه القادسیه عراق نیز در این رابطه اعلام کرد: بررسی‌های ما نشان می‌دهد؛ در حال حاضر، باد‌ها حاوی میزان بیشتری از گرد و غبار بوده و تکه‌هایی از خاک، به ویژه شن و ماسه و گل و لای را که باعث فرسایش و فروریختن ساختمان‌های باستانی می‌شود را با خود حمل می‌کنند.
مارک آلتاویل، استاد باستان شناسی در دانشگاه کالج لندن نیز معتقد است شور شدن محیط در منطقه جنوب عراق به دلیل خشکسالی بسیار مهم است، زیرا هنگامی که آب خیلی سریع تبخیر می‌شود، تنها بقایای نمک باقی می‌ماند که عامل مهمی در تخریب آثار تاریخی است.
به نقل از وبگاه آسیا نیوز؛ جعفر الجوثری در این رابطه خاطرنشان می‌کند: متاسفانه در این منطقه حتی امروز، کشاورزان به آبیاری غرقابی متوسل می‌شوند، تکنیکی که به طور گسترده به عنوان یک ضایعه بزرگ در نظر گرفته می‌شود. کمبود آب کشاورزان و دامداران را به تدریج به شهر‌ها سوق می‌دهد، زمین‌ها رها می‌شوند و خاک در برابر باد آسیب پذیرتر می‌شود.
