به گزارش خبرگزاری صدا و سیما؛ دانشمندان دانشگاه نورث وسترن دریافتند:روش موسوم به سلول درمانی اقتباسی می‌تواند به هدف قرار دادن و از بین بردن تومور‌های صعب العلاج کمک کند. این روش جدید همچنین به بیماران جایگزینی مناسب برای گزینه‌های سخت پرتودرمانی و شیمی درمانی می‌دهد.
گفتنی است این تکنیک بر اساس یک روش نوظهور در درمان سرطان به نام سلول درمانی ارائه شده است. این درمان از سلول‌های ایمنی تومور فرد استفاده می‌کند و به درمان سرطان‌هایی مانند ملانوم پیشرفته کمک کرده است.
شانا او کلی (Shana O. Kelley) محقق دانشگاه نورث وسترن و پژوهشگر ارشد این مطالعه، در رابطه با روش فوق می‌گوید: ما سؤالاتی در مورد این که آیا سلول‌های ایمنی که وارد تومور می‌شوند دوباره بیرون می‌آیند یا خیر و آیا می‌توان آن‌ها را در جریان خون پیدا کرد، مطرح کردیم. ما نمی‌دانستیم که آیا می‌توانیم آن‌ها را پیدا کرده و مطالعه کنیم یا نه هر چند این امر بدیهی است که مطمئناً، آن‌ها در خون وجود دارند. این اولین بار است که این سلول‌ها در این زمینه مورد مطالعه قرار می‌گیرند.
تحقیقات قبلی این تیم، سلول‌های ایمنی موش‌ها را گرفته و از آن‌ها برای کوچک کردن چشمگیر تومور‌ها استفاده کردند. روش جدید با جداسازی و تکثیر لنفوسیت‌های نفوذ کننده تومور که با سرطان مبارزه می‌کنند، عمل می‌کند. این فرآیند ۴۰۰ درصد سلول‌های بیشتری را نسبت به روش‌های دیگر دسته بندی، برداشت و بازیابی کرده و واکنش ضد سرطانی را در بیماران قوی‌تر کرد.
باید توجه داشت که سلول‌های نفوذ کننده تومور در سرطان پوست ملانوما یافت شده اند. با این حال، برداشتن تومور‌ها برای برداشت این سلول‌ها می‌تواند برای بیماران خطرناک باشد و به همین دلیل ایده مطالعه کنونی زمانی مطرح شد که دانشمندان احتمال وجود لنفوسیت‌های نفوذ کننده تومور در سایر نقاط بدن را در نظر گرفتند.
طی این تحقیقات، پژوهشگران لنفوسیت‌هایی شبیه TIL به نام لنفوسیت‌های واکنش دهنده به تومور را در گردش در خون حیوانات پیدا کردند، اما مشخص نبود که آیا این نوع از سلول‌ها در تخریب سلول‌های سرطانی به خوبی کار می‌کنند یا خیر. یافته‌های این تیم مطالعاتی نشان داد که استفاده از این سلول‌ها برای از بین بردن سلول‌های سرطانی کارآمد است.
آزمایش‌های انجام شده نشان داد لنفوسیت‌های واکنش دهنده تومور در گردش، با درگیر کردن آن‌ها در نبرد مستقیم با سلول‌های تومور مبارزه کردند. آن‌ها نه تنها بر روی مدل‌های ملانوما، بلکه بر روی مدل‌های شبیه‌سازی سرطان روده، ریه و پستان نیز به خوبی عمل کردند.
شرح کامل این مطالعه در آخرین شماره مجله تخصصی Nature Biomedical Engineering منتشر شده است.
