به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، استاندار تهران گفته است که جمعیت استان ، با افزایش سالیانه ۲۵۰ هزار نفر، به ۱۹ میلیون نفر رسیده است.
وقتی جمعیت یک شهر افزایش می یابد نیازهای ساکنان آن و تدابیری برای شهر سالم و مستحکم نیز باید از سوی مدیران شهری و حکومتی مدنظر قرار بگیرد.
برای هر یک میلیون افزایش جمعیت در یک شهر چه امکاناتی باید ایجاد شود تا شهری آرام با انسان هایی با روان آرام و سلامت جسم و روح و تفکری پویا در آن زیست داشته باشند و شهر نظم و زیبا باشد. به این سوال شاید اینگونه بتوان پاسخ داد:
عوامل زیادی برای ایجاد امکانات برای یک شهر در حال رشد باید در نظر گرفته شوند. با این حال، برخی از امکانات بالقوه ای که می تواند محیطی آرام و سالم را برای ساکنان ایجاد کند عبارتند از:
1. پارک ها و فضاهای سبز: دسترسی به طبیعت باعث کاهش استرس و بهبود سلامت روان می شود.
2. مراکز اجتماعی: این تسهیلات می تواند فضایی را برای ساکنین فراهم کند تا بتوانند در آنها جمع شوند، معاشرت کنند و در فعالیت هایی که باعث ارتقای سلامت جسمی و روانی می شود، شرکت کنند.
3. امکانات مراقبت های بهداشتی: با افزایش جمعیت، تقاضا برای خدمات مراقبت های بهداشتی مانند بیمارستان ها، کلینیک ها و مراکز سلامتی افزایش می یابد.
4. حمل و نقل عمومی: حمل و نقل عمومی کارآمد و در دسترس تراکم ترافیک را کاهش می دهد و سبک زندگی فعال تر را ترویج می کند.
5. مؤسسات آموزشی: مدارس و دانشگاه ها فرصت هایی را برای ساکنان برای یادگیری و توسعه مهارت های جدید فراهم می کنند که با افزایش جمعیت باید بر تعداد و کیفیت آنها افزوده شود تا بتوانند به تفکر پویاتر کمک کنند.
افزایش جمعیت یک شهر بدون ایجاد فضای آموزشی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی ، گسترش فضاهای سبز و تفریحی، گسترش حمل و نقل عمومی ... مشکلات اجتماعی بسیاری برای شهروندان ایجاد می کند.
افزودن به جمعیت یک شهر بدون ایجاد فضاهای اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی مناسب اثرات منفی مختلفی بر رفاه زنان، کودکان و مردان دارد.
منجر به افزایش رقابت برای منابع، دسترسی محدود به آموزش و فرصت های شغلی و افزایش فقر و نابرابری می شود.
به طور نامتناسبی بر جمعیت های آسیب پذیر مانند زنان و کودکان تأثیر می گذارد. کمبود فضاهای سبز و فضاهای تفریحی نیز منجر به مشکلات جسمی و روحی می شود. علاوه بر این، کمبود حمل‌ونقل عمومی می‌تواند دسترسی به خدمات و فرصت‌های ضروری را محدود کند و نابرابری‌های اجتماعی و اقتصادی را تشدید کند.
برای برنامه ریزان شهری مهم است که تأثیر بالقوه تصمیمات خود را بر همه اعضای جامعه در نظر بگیرند و رفاه آنها را در اولویت قرار دهند.
