به گزارش اقتصادنیوز ، با توجه به اینکه تقریباً تمام مخالفان کرملین تا به حال زندانی یا تبعید شده‌اند و مطبوعات لیبرال و گروه‌های حقوق بشری مجبور به تعطیلی شده‌اند، شاید این‌طور به نظر می‌رسید که سال‌ها سرکوب در روسیه به هدف خود رسیده است.
اما در عرض تنها سه هفته، سرویس‌های امنیتی و دادگاه‌های روسیه در کمپین خود برای نابودی دشمنان، جاسوسان و خائنان ادعایی، از چندین مرز جدید عبور کرده‌اند.
بنابر گزارش رویترز، دستگیری ایوان گرشکویچ، خبرنگار وال‌استریت‌ژورنال در ماه مارس، هشداری هولناک به معدود روزنامه نگاران غربی باقیمانده در روسیه درباره خطرات سفر، صحبت با منابع و صرفاً انجام وظایفشان فرستاد.
آخرین باری که مسکو یک روزنامه‌نگار آمریکایی را به اتهام جاسوسی بازداشت کرد - اتهامی که گرشکویچ، روزنامه او و دولت آمریکا همه آن را قویاً رد کردند - سال 1986 بود، زمانی که این کشور هنوز تحت حاکمیت کمونیستی شوروی بود.
سپس روز دوشنبه، ولادیمیر کارا مورزا، سیاستمدار مخالف، به جرم خیانت و انتشار «اطلاعات نادرست» در مورد جنگ روسیه در اوکراین زندانی شد. محکومیت 25 سال حبسی که برای او صادر شد، سه برابر بیشتر از محکومیت‌هایی بود که تا به حال برای صحبت علیه تهاجم روسیه صادر شده است.
روز بعد، حامیان الکسی ناوالنی، برجسته‌ترین منتقد ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه -که به اتهام کلاهبرداری و تحقیر دادگاه، به 11 سال زندان محکوم شده است- گفتند که او برای اولین بار توسط نگهبانان زندان مورد ضرب و شتم قرار گرفته و با اتهامات جدیدی روبرو شده است، از جمله پنج سال حبس بیشتر برای عدم همکاری با مقامات زندان.
کرملین می‌گوید درباره تصمیمات دادگاه اختیار ندارد و برخورد با ناوالنی مربوط به سرویس زندان‌‌ها است. پوتین به روس‌ها گفته است که غرب به دنبال استفاده از خائنان به عنوان «ستون پنجم» برای ایجاد اختلاف و در نهایت نابودی روسیه است.
از اواسط ماه مارس، پارلمان روسیه همچنین قوانین سانسور را در مورد آنچه مردم می‌توانند درباره نیروهای مسلح این کشور بگویند، گسترش داد و مجازات «خیانت» را از 20 سال به حبس ابد افزایش داد.
پدر یک دختر بچه روسی که نقاشی ضد جنگ کشیده بود به دو سال زندان محکوم شد و در هنگام تلاش برای فرار، در کشور همسایه بلاروس بازداشت شد. این هفته همچنین با درخواست تجدیدنظر یکی دیگر از سیاستمداران اپوزیسیون، ایلیا یاشین، علیه محکومیت 8 سال زندان به دلیل انتشار «اطلاعات نادرست» در مورد نیروهای مسلح، مخالفت شد.
نیکلاس تنزر، کارشناس ارشد مرکز تحلیل سیاست اروپا و یکی از دوستان شخصی کارا مورزا گفت: «حرکتی به سمت یک نوع رژیم توتالیتر واقعی از سوی کرملین وجود دارد. این تحرک از یک سال و نیم پیش قابل مشاهده بود اما اکنون در مقیاس کامل در حال انجام است.»
این روند از 17 مارس شتاب گرفته است، زمانی که پوتین توسط دادگاه کیفری بین المللی به جنایات جنگی متهم شد. اگرچه روسیه از نظر قانونی آن را فاقد اعتبار دانست، اما حکم بازداشت این واقعیت را برجسته می‌کند که پوتین در رابطه با غرب راه بازگشتی ندارد و بنابراین چیزی برای از دست دادن نیز ندارد.
تنزر در یک مصاحبه تلفنی گفت: «به نظر می‌رسد پوتین واقعاً به آنچه غرب فکر می‌کند اهمیتی نمی دهد ... او فقط می‌خواهد در سرکوب و جنگ خود همه جانبه عمل کند.»
ولادیمیر کارا مورزا، سیاستمدار مخالف، به جرم خیانت و انتشار «اطلاعات نادرست» در مورد جنگ روسیه در اوکراین، به 25 سال حبس محکوم شد.
ماریا آلیوخینا، یک فعل فمینیست روسی که به دلیل اعتراض به کرملین، نزدیک به دو سال را در زندان گذراند، رفتار پوتین و مقامات با ناوالنی و کارا مورزا را «سادیسم خالص» توصیف کرد.
او به رویترز گفت: «آنها در یک جنگ و در حال شکست خوردن در آن هستند و از این عصبانی هستند. آنها در حال انتقام گرفتن هستند، از روی ناتوانی، از ترس، از خشم، ترکیبی از همه این‌ها. به همین دلیل من فکر نمی‌کنم آنها این روند را متوقف کنند.»
«شما احتمالا فکر می‌کنید که نمی‌تواند از این بدتر باشد، اما می تواند.»
ترس در میان حامیان ناوالنی و کارا مورزا - که هر دو پس از تلاش‌ها برای مسموم کردنشان، در وضعیت نامناسبی قرار دارند - این است که ممکن است آنها از دوران طولانی زندان خود جان سالم به در نبرند.
متحدان ناوالنی هفته گذشته گفتند که او دچار کاهش وزن ناگهانی و درد حاد معده شده بود که آنها را به تلاش دیگری برای مسمومیت آهسته مشکوک کرد.
ماریا پوچیخ، همکار او گفت: «آنها دارند ناوالنی را در زندان می کشند.» سرویس زندان‌های روسیه به درخواست برای اظهار نظر پاسخی نداد.
تنزر گفت که مرگ کارا مورزا یا ناوالنی خشم عمومی را برخواهد انگیخت، اما پوتین ممکن است محاسبه کند که غرب در واکنش به چنین اتفاقی، اقدام دیگر نمی‌تواند انجام دهد؛ با توجه به اینکه قبلاً موج‌هایی از تحریم‌ها را علیه مسکو اعمال کرده است و دشمن آنها، اوکراین، را مسلح می‌کند.
وی گفت: «کرملین ممکن است از رفتارش با گرشکویچ (خبرنگار آمریکایی) و روس‌های زندانی، دستاوردهای کوتاه مدتی به دست آورد. اما خطرات بلندمدت بیشتری در ایجاد نمادهای قدرتمند یا حتی شهدا برای مخالفان وجود دارد.»
موقعیت پوتین اکنون در معرض تهدید نیست، اما تاریخ نمونه‌هایی از زندانیان سیاسی سابق کم ندارد که از زندان به کاخ ریاست جمهوری رفته‌اند - از واسلاو هاول در چکسلواکی و نلسون ماندلا در آفریقای جنوبی گرفته تا میشل باشله در شیلی.
اوگنیا همسر کارا مورزا پس از محکومیت وی در روز دوشنبه گفت: «هر رژیم دیکتاتوری خود را شکست ناپذیر می‌داند، اما هر رژیم دیکتاتوری در نهایت سقوط می‌کند».
