رقابت‌های شطرنج رده‌های سنی قهرمانی کشور با حضور نزدیک به هزار شطرنج‌باز در روزهای دوم و سوم اردیبهشت ماه در محل این فدراسیون برگزار شد.
حضور این تعداد شطرنج‌باز پتانسیلی قابل توجه برای این رشته است و قطعاً مسئولان فدراسیون و همچنین مسئولان رده بالای ورزش کشور می‌توانند با مدیریت صحیح، بهترین استفاده را از این پتانسیل در مسیر افتخارآفرینی داشته باشند.
با وجود این مسئله، هنوز یک موضوع وجود دارد که باعث آزار و اذیت شطرنج‌بازان و خانواده‌هایشان می‌شود؛ موضوعی که در گذشته نیز وجود داشت و با وجود آنکه برخی مسئولان سال‌هاست آن را از نزدیک لمس کرده‌اند، اما ظاهراً عزمی برای حل آن دیده نمی‌شود. این موضوع البته تنها به فدراسیون برنمی‌گردد و همه مسئولان ورزش باید به فکر راهکاری باشند.
هیچ محل مناسبی برای اسکان شطرنج‌بازان و خانواده‌هایشان در نظر گرفته نشده و همین مسئله باعث شده آنها در خیابان، کنار یک ساختمان نیمه کاره و هر جایی که شرایط حداقلی برای نشستن وجود داشته باشد، ساکن شوند و منتظر بمانند.
سؤال مهم این است که آیا چنین شرایطی در شأن خانواده‌ای که فرزندش را به سمت ورزش سوق داده، است؟ اگر بخشی از ساختمان نیمه کاره فرو بریزد و یک شطرنج‌باز و خانواده‌اش نیز آنجا ساکن باشند، چه کسی پاسخگو خواهد بود؟
