به گزارش همشهری آنلاین رئیس فراکسیون مدیریت شهری مجلس در گفتگو با خبرآنلاین تاکید کرد که تفریحات مباح ، تفریحاتی هستند که زمینه سازی و بستر سازی برای اجرای آن بر اساس شرع و فرهنگ ما ایرانیان شدنی است، مثل رونق دادن به بحث کوهنوردی، امکان سازی برای حضور زنان و خانواده‌ها در کوهنوردی، ایجاد بیشتری از پارک‌های تفریحی برای زنان که نیازی به رعایت شئون اسلامی همچون محیط عمومی در آنجا نداشته باشند، احداث ورزشگاه‌های به روز و در دسترس همگان، افزایش شمار باشگاه‌های ویژه بانوان، ما نباید بخاطر ایجاد یک اشکال کلا صورت مسئله را پاک کنیم.اوهمچنین گفت : چراجدال مردم ما بر سر ساختن و خریدن خانه‌های بزرگتر باشد که زندگی را در چارچوب آن محدود کنند و اثری از زندگی در شهر نباشد؟
بخش هایی از این گفتگو به شرح زیر است :
- جامعه‌ای که با نشاط و امیدوار است، راحت‌تر با مشکلات مقابله می‌کند، اما متاسفانه در چهره جامعه ما از کلانشهرها گرفته تا شهرهای کوچک و محله‌ها خبری از نشاط و زندگی نیست، آنچه ما در طول روز با آن مواجه می‌شویم مسیر تردد نقطه به نقطه است، کوچ از خانه به محل کار، کوچ از محل کار به خانه، طی مسیر برای رفتن به دانشگاه و مدرسه و بازگشت از آن و نهایتا قدم زدن بازنشستگان در پارک‌ها و بردن کودکان به زمین‌های بازی حداقلی!
- برنامه پایان هفته‌ها هم که مشخص است جمعی یا درگیر پاساژگردی می‌شوند و نارضایتیشان را در خریدهای مکرر جبران می‌کنند، جمعی دیگر هم به رستوران‌ها و کافه‌ها پناه می‌برند، همه تفریح و گذران اوقات فراغت ما خرید و خوردن شده!
- جامعه‌ای که فرصت رفع خستگی را ندارند و خستگی شان را با خرید و خوردن از هفته‌ای به هفته‌ی دیگر منتقل می‌کند، چطور می‌توانند روحیه شان را حفظ کنند آن هم در زمانی که جیبشان خالی است یا به‌خاطر کرونا باید فاصله اجتماعی را رعایت کنند.
- بخشی از نشاط و امیدواری جامعه به طرح و پیگیری مطالبات اقتصادی و سیاسی آن‌ها که در کارزارهای انتخاباتی نمایان می‌شود بر می‌گردد، اما بخش مهم تری از آن که نادیده گرفته می‌شود و به حساب سیاستمداران نمی‌آید اجتماعی و فرهنگی است؛ و به طریقه زیستن در اجتماع مربوط می‌شود که ما در همه این سال‌ها از آن غفلت کرده ایم.
- متاسفانه همانطور که گفتم چهره اغلب شهرها نشانی از زندگی با نشاط ندارد، شهر بی نشاط، شهروندان را دلمرده می‌کند، شهروندان دلمرده، جامعه ناامید را می‌سازند، ما باید برای داشتن جامعه امیدوار، زندگی در شهرها و محله هایش را بانشاط کنیم، شهرها به معنی واقعی کلمه باید جای زندگی باشند.
- کار، تحصیل و مهارت آموزی باید در کنار تفریحات درست دیده شوند. شما بگویید یک شهروند در کلانشهری مثل تهران که ۵ روز هفته را کار مدام می‌کند چه امکاناتی برای گذراندن اوقات فراغت پایان هفته اش دارد؟ در کل این کلانشهر ما چند شهر بازی در خور داریم؟
- یک شهروند تهرانی وقتی که به مشهد مقدس می‌رود در کنار برنامه زیارتش، حتما صرف رفتن به پارک‌های آبی آنجا می‌کند، در حالی که در خود تهران این امکان چنان دور از دسترس است که حس و حالی برای برنامه ریزی و رفتن به آنجا ندارد.
- باید سرود خوانی و تئاتر را چنان فراگیر کنیم که هر محله گروه سرود و تئاتر خودش را داشته باشد و وقتی از تئاتر شهر صحبت می‌کنیم، تئاتر شهر فستیوال شهری به معنای واقعی شهری خود باشد. ما کشوری اسلامی با مردمی متدین و فرهنگ ویژه خودمان هستیم چرا نباید در این چارچوب امکان تفریح و فعالیت فرهنگی و هنری داشته باشیم؟
- چرا باید آنقدر به مسئله سلامت جسم و روان بی تفاوت باشیم که سرانه فضای سبزهای محلات شهری ما حتی با توسعه این دهه کم باشد و جدال مردم ما بر سر ساختن و خریدن خانه‌های بزرگتر باشد که زندگی را در چارچوب آن محدود کنند و اثری از زندگی در شهر نباشد؟
- کار درست همیشه شدنی است، کاری که بین مذهب و شهروند شاد و با نشاط بودن مرزی ایجاد نکند حتما شدنی است، حتی اگر نگاه‌های مخالف و گاردهای جدی‌ای نسبت به آن وجود داشته باشد، نباید بین مذهب و شهروند شاد مرز گذاشت.
- زمانی که در شهرداری بودم بنا به درخواست جمعی از بانوان میانسال شرایط را برای داشتن گروه کّری برای آن‌ها فراهم کردم، این گروه ابتدا با چند نفر شروع شد، اما چنان در میان آن منطقه مورد اقبال واقع شد و سبب افزایش روحیه آن‌ها شد که در پایان کار شمارشان به بیش از ۱۰۰ نفر رسید و حالا سال‌های سال است که در کنار هم کاری که دوست دارند را انجام می‌دهند، این گروه همواره پای ثابت برنامه‌های شهری آن ایام بودند که اتفاقا نه نقدی به حضورشان می‌شد و نه تخطئه می‌شدند بلکه مدام مورد تشویق مدیران ارشد شهری قرار می‌گرفتند.
- ما در شهر به جاری شدن زندگی، نشاط و امید نیاز داریم، شهرها جامعه ما را می‌سازند و در جامعه بانشاط هم موفقیت روز افزون می‌شود و هم همدلی و همراهی در مواقع سختی دو چندان. ما به جای پرداختن به مسئله و حل آن متاسفانه راحت‌ترین کار را انتخاب می‌کنیم و مسائل را پاک می‌کنیم.
