این جدیدترین اقدامی است که آلمان در ارزیابی مجدد روابط با چین، مد نظر قرار داده است. دولت ائتلافی اولاف شولتس، صدراعظم آلمان، برای دسترسی به بازار منصفانه‌تر، بزرگ‌ترین شریک تجاری خود را تحت فشار گذاشته است، اما همزمان، نگرانی فزاینده‌ای نسبت به پکن به عنوان یک رقیب استراتژیک پیدا کرده است. مرک و باسف، دو شرکت بزرگ آلمانی مواد شیمیایی هستند که در صورت اجرایی شدن هر گونه محدودیت صادرات ممکن است تحت تاثیر قرار گیرند، اما این دو شرکت، از اظهارنظر در این باره خودداری کردند. در پی انتشار این گزارش، ارزش سهام شرکت مرک، ۵/ ۰ درصد کاهش پیدا کرد.
یکی از منابع آگاه به بلومبرگ گفت: سریع‌ترین و عملی‌ترین راه برای اجرای کنترل‌های صادراتی، قرار دادن کالاها و خدمات مربوطه در فهرست ملی استفاده دوگانه آلمان است. اگر آلمان این محدودیت‌ها را دنبال کند، جا پای کشورهای شریکی می‌گذارد که با هدف قطع دسترسی چین به تامین برخی اقلام برای تولید ریزتراشه، اقداماتی انجام داده‌اند. دولت هلند که خانه شرکت‌های سازنده تجهیزات تولید نیمه‌رسانای ASM International و ASML Holding است، در ماه میلادی گذشته، برنامه‌هایی را برای محدودتر کردن بیشتر صادرات فناوری نیمه‌رسانا برای حفاظت از امنیت ملی تشریح کرد و به اقدام آمریکا برای محدود کردن صادرات تراشه به چین پیوست.
رابرت هابک، وزیر اقتصاد آلمان، در مارس اشاره کرده بود که برلین می‌تواند محدودیت‌هایی را برای صادرات به چین اعمال کند تا مانع از آن شود که آلمان برتری تکنولوژیک خود را از دست دهد. سخنگوی دولت در آن زمان خاطرنشان کرده بود کنترل‌های صادراتی مربوط به فناوری باید دائما چک شده، مرتبا گسترش پیدا کرده و مدام به‌روز شوند.
دولت شولتس مشغول کار روی یک سند استراتژی مربوط به چین است که اواخر امسال اعلام خواهد شد. آلمان و اتحادیه اروپا به‌طور کلی، تلاش می‌کنند تا با عرضه یارانه‌ها، تولید تراشه‌های بیشتری را به این منطقه بیاورند. شرکت تراشه‌ساز تایوانی TSMC که بزرگ‌ترین تراشه‌ساز جهان است، در حال مذاکره برای گشایش نخستین کارخانه اروپایی خود در آلمان است و شرکت سازنده تراشه آمریکایی اینتل سال گذشته اعلام کرد که شهر ماگدبورگ آلمان را به عنوان محل مجتمع جدید تراشه‌سازی ۱۷ میلیارد یورویی خود انتخاب کرده است. بر اساس گزارش رویترز، آلمان از نخست‌وزیر چین برای گفت‌وگو در ژوئن دعوت کرده است و شولتس در نوامبر گذشته، نخستین رهبر گروه هفت کشور بود که از زمان شیوع پاندمی کووید-۱۹ به پکن سفر کرد.
