به گزارش خبرگزاری برنا از تهران ؛ یعقوب حیدری، مدیر روابط عمومی انجمن ورزشی چوگوی ایران در یادداشتی نوشت : وقتی سخن از «میراث فرهنگی» به میان می‌آید مخاطب فکر می‌کند مقصود آثار و بناهای تاریخی است. شاید مهم‌ترین دلیل این انگاره ذهنی و برداشت محتوایی این است که جای جای کشورمان ایران، از شرق تا غرب و از شمال تا جنوب و فلات مرکزی مملو از آثار برجسته تاریخی است. این آثار آنقدر چشم‌نواز، تحسین‌برانگیز و قابل تامل‌ند که کافی است یکبار تجربه دیدنشان را داشته باشی تا برای همیشه در ذهن بیننده ماندگار بماند.
اما میراث فرهنگی و ملی یک کشور در آثار و بناهای تاریخی آن خلاصه نمی‌شود و طیف وسیعی از آنچه گذشتگان برای ما به یادگار گذاشته‌اند را در بر می‌گیرد. لذا میراث فرهنگی به همه آثار باقی‌مانده از گذشتگان گفته می‌شود که دارای ارزش فرهنگی است. این آثار می‌تواند دربرگیرنده آثار ملموس مانند بناهای باستانی یا آثار ناملموس مانند آداب و رسوم یک منطقه باشد. در این میان ورزش‌های باستانی و اصیل هر کشور نیز بخشی از میراث معنوی و ناملموس آن منطقه به حساب می‌آید که ضرورت دارد در حفظ، توسعه و پاسداشت آن سنگ تمام گذاشت.
یکی از ورزش‌های اصیل و باستانی ایرانی که قدمتی ۲هزار ساله دارد ورزش «چوگو» است. این ورزش از اعصار دور تا کنون در خیلی از نقاط مختلف ایران بازی می‌شود و چوگوکاران جوان و علاقه‌مندی وجود دارند که همچنان به آن می‌پردازند. اکنون انجمن ورزشی چوگوی ایران نیز زیر نظر فدراسیون ورزش‌های همگانی کشور به همت جمعی میهن‌دوست فعال است و تلاش و پیگیری آنان گامی مهم در جهت زنده نگه داشتن این ورزش اصیل ایرانی است. فعالیت‌های انجمن ورزشی چوگو از جمله نشست سالانه‌ای که ۱۵ اردیبهشت امسال در با همت شهرداری منطقه ۲۲ در تهران برگزار می‌کند، نشان از آن دارد که تلاش‌های اعضای انجمن برای حفظ، توسعه و پاسداشت این ورزش ملی بی‌وقفه است. در نتیجه این پیگیری‌ها و تلاش‌ها تاکنون مسابقات مهمی در سراسر کشور برگزار شده که انسجام عملی، ورزشی و فرهنگی قابل توجهی در راستای حفظ و توسعه این میراث فرهنگی به ارمغان آورده است.
در جنبه بین‌الملل هم باید یادآور شد؛ توجه به موضوعاتی که موجبات حفظ صلح و افزایش اخلاق انسانی را برای جامعه جهانی فراهم می‌کند برای یونسکو و همه مردم دنیا حائز اهمیت است. علاوه بر میراث فرهنگی ملموس، ورزش‌های متنوعی مانند کشتی، چوگو، ورزش زورخانه‌ای و مواردی دیگر هم داریم که هرکدام به تنهایی از برجسته‌ترین دستاوردهای ما ایرانیان است که موجبات افزایش کرامت انسانی و گسترش خلق و خوی پهلوانی و جوانمردی را فراهم می‌کند. از این رو باید از موضوع میراث ورزش استقبال و حمایت کرد تا به گستره صلح در دنیا بیافزاییم.
انجمن چوگو با اشراف به این موضوع نه تنها تلاش کرده توسعه داخلی ورزش چوگو را سرعت بخشد بلکه به وجه بین الملل و معطل مانده آن نیز توجه ویژه دارد. در همین راستا رایزنی‌هایی با کشورهای عراق، ترکیه، افغانستان، ترکمنستان و آذربایجان در دست انجام است چرا که در این کشورها تیم‌های ورزشی چوگو مشغول به فعالیت هستند.
میراث فرهنگی، ثروت ارزشمند ماست و ما وظیفه داریم با تقویت اجزای این میراث از جمله «ورزش چوگو» به ارتقای هویت ملی کشورمان بیافزاییم. ناگفته پیداست که حفظ میراث معنوی دشوارتر از حفظ میراث مادی است و همین همت مضاعف می‌طلبد. علاوه بر توجه به رویکرد جلب مشارکت‌های اجتماعی مردمی ضرورت دارد نهادهای دولتی هم همت و تلاش مضاعفی در این راه از خود نشان دهند.
مسئولان کلان کشور به‌خصوص مدیران عرصه ورزش در راستای عمل به حفظ میراث ملی و فرهنگی کشورمان لازم است برای حفظ، توسعه و زنده‌نگه‌داشتن چراغ ورزش چوگو و مواردی از این دست به تزریق بودجه و منابع مالی بپردازند تا بتوان با حفظ، توسعه و آموزش مستمر، این میراث گرانبها و امانت اصیل را به نسل نو منتقل کرد.
انتهای پیام/
