روزنامه خراسان - احسان نظری: موسیقی شکل شنیدنی و تاثیرگذار احساس است، شکلی که با نشستن روی سکانس های یک فیلم سینمایی، تاثیرگذاری آن موقعیت را چندین برابر می کند.
آرون کوپلند، آهنگ ساز آمریکایی می گوید: «دوست دارم تماشاگران در ابتدا یک فیلم را همراه موسیقی ببینند و برای بار دوم آن را بدون حضور موسیقی تماشا کنند.
پس از آن و در سومین بار، دوباره آن فیلم را به همراه موسیقی نظاره کنند. در آن هنگام فکر می کنم آن ها به تصور واضحی دست خواهند یافت که موسیقی برای فیلم چه می کند.»
در این مطلب با سه آهنگ ساز زنده و بزرگ دنیا که برای ساخت موسیقی فیلم ها فرمول خاص خود را دارند، آشنا خواهیم شد.
هانس زیمر؛ آقای مبتکر
هانس زیمر 61 ساله یکی از آهنگ سازهای محبوبِ بهترین فیلم سازهای دنیاست. او تجربه همکاری با کریستوفر نولان، ریدلی اسکات و استیو مک کویین را دارد.
این آهنگ ساز آلمانی در سال1995که موسیقی «فارست گامپ» و «رهایی از شائوشنگ» نامزد اسکار بودند، برنده جایزه بهترین موسیقی برای «شیرشاه» شد.
یکی از جالب ترین روندهای ساخت موسیقی زیمر، متعلق به فیلم «میان ستاره ای» است.
نولان برای ساخت موسیقی این فیلم، یک پاکت حاوی یک صفحه دیالوگ فیلم نامه بدون اشاره به ژانر و موضوع فیلم را به زیمر داد و از رابطه یک پدر و پسر در این فیلم گفت.
زیمر یک موسیقی بر اساس حس پدری می نویسد و بعدها متوجه می شود پسری در فیلم نامه وجود ندارد و فضای فیلم در ژانر علمی تخیلی رقم می خورد.
استفاده از توهم شنوایی در صحنه هایی از فیلم های مشترک با نولان نیز یکی از سبک های اوست.
زیمر با سوار کردن چند صدا روی هم که هریک از آن ها به اندازه یک اکتاو از هم جدا می شوند، مغز را به اشتباه می اندازد و وقتی این صداها با هم نواخته شوند، مغز به اشتباه می‌افتد که در حال شنیدن صدایی با فرکانس بالا و بالاتر به صورت پیوسته است.
جالب این است که اگر ما مثلا یک قطعه ۱۵ ثانیه‌ای از صدایی که این طور ساخته شده را برداریم و چند بار کنار هم بگذاریم و یک موسیقی یکی دو دقیقه‌ای بسازیم، مغز ما اصلا متوجه برگشت موسیقی به نقطه آغاز، در هر ۱۵ ثانیه نمی‌شود و تصور می‌کند که صدا همچنان در حال اوج گرفتن است.
انیو موریکونه؛ عالیجناب موسیقی
انیو موریکونه اهل ایتالیاست. این آهنگ ساز 90 ساله با ساخت موسیقی برای بیش از 500 فیلم و سریال، پرچمدار ساخت موسیقی در اغلب ژانرهایِ ممکن است و جایزه های مختلفی از اسکار، گرمی، بفتا و گلدن گلوب دارد.
او بخش بزرگی از شهرت خود را به واسطه موسیقی برای ژانر فیلم های وسترن اسپاگتی دارد مانند «یک مشت دلار» و «خوب، بد، زشت» که در دهه 60 میلادی توسط سرجو لئونه و چند کارگردان ایتالیایی دیگر پایه گذاری شد.
موریکونه یکی از آهنگ سازهایی است که مولف محور پیش می رود و به محض شنیدن آهنگی، می توان تشخیص داد این آهنگ اوست یا نه. او دو سال پیش در پیاده روی مشاهیر هالیوود صاحب ستاره شد.
موریکونه بیش از آن چه لازم است برای فیلم موسیقی می سازد و به کارگردان حق انتخاب می دهد.
او بخش زیادی از موسیقی«خوب، بد، زشت» را قبل از شروع فیلم برداری نوشته بود و لئونه از این موقعیت برای تقویت حس بازیگران استفاده می کرد.
به این شکل که قطعه های ساخته شده موریکونه را در زمان فیلم برداری پخش می کرد تا باعث هماهنگی حرکت دوربین و بازیگران شود. زیمر که از وی نام بردیم خود یکی از آهنگ سازهایی است که در بسیاری از موسیقی هایش، موریکونه را منبع الهام خود قرار داده است.
جان ویلیامز؛ پرچمدار رکورددارها
جان ویلیامز، 86 ساله و اهل نیویورک است. او که چند روز پیش خبر بستری شدنش در بیمارستان منتشر شد، بیش از شش دهه از عمر خود را صرف ساخت موسیقی کرده است.
موسیقی سری جنگ ستارگان، پارک ژوراسیک، فهرست شیندلر و سه فیلم نخست از مجموعه هری پاتر، از معروف ترین موسیقی های ساخته و پرداخته ذهن اوست.
50 بار نامزدی جایزه اسکار و 5 بار برنده شدن در آن، 25 جایزه گلدن گلوب و 67بار نامزدی جایزه گرمی او را به یک مهره بزرگ تبدیل کرده است که رکوددار بالاترین رقم نامزدی جوایز معتبر موسیقی دنیاست.
ویلیامز را می توان آهنگ ساز اختصاصی استیون اسپیلبرگ هم دانست.
جان ویلیامز دوست ندارد فیلم نامه را بخواند چرا که باعث شخصیت پردازی و داستان سازی جداگانه می شود.
ویلیامز بر این باور است که ساخت یک قطعه موسیقی مانند مجسمه‌سازی است و می‌گوید: «نوشتن یک نت، کاری شبیه پیکرتراشی است.
ضرب‌المثلی در مجسمه‌سازی است که می‌گوید در هر صخره ای، تندیسی وجود دارد، ما فقط باید آن را پیدا کنیم. در موسیقی هم همین طور، شما ۴ یا ۵ نت می‌نویسید و شروع می‌کنید به پس وپیش کردن آن، یکی را حذف می‌کنید و یکی را اضافه تا به نت مد نظر برسید.»
