یک فعال کارگری گفت که این شرایط اقتصادی، موجب کم رنگ شدن استحکام خانواده است.
به گزارش رکنا، سیمین یعقوبیان، فعال کارگری گفت: یکی از مهم‌ترین مشکلاتی که در خانواده‌های کارگری اخیرا با سرعت مضاعفی رو به افزایش است، شکاف‌های عمیق اقتصادی اعم از تورم، رکود، جراحی‌های اقتصادی و... است که بنیاد خانواده‌های کارگری را تهدید می‌کند.
وی گفت: پدر خانواده که برای تامین معیشت خانواده مجبور است حداقل دو شیفت اشتغال داشته و از خانواده دور باشد، چگونه می‌تواند نقش الرجال قوامون النساء را ایفا کند. این پدر، نه می‌تواند همسر باشد و نه پدر! اینگونه ارتباط‌های ناصحیح در خانواده، مقدمه کم رنگ شدن استحکام خانواده می‌شود و بالتبع امید به زندگی کاهش پیدا کرده و رشد منفی جمعیت را به دنبال خواهد داشت؛ چراکه خانوار‌ها به خود اجازه نمی‌دهند که شرایط کنونی خودشان را برای آینده فرزندانشان متصور شوند.
یعقوبیان تاکید کرد: در چنین شرایطی، والدین نمی‌توانند نقش همسر بودن را در راستای دستورات دینی ایفاء کنند و این فاصله منجر می‌شود که فرزندان خانواده در سردرگمی الگو‌ها و قهرمانان زندگیشان مستاصل شوند و یا الگو‌های غلطی را سرلوحه زندگی شان قرار دهد و در معرض آسیب‌ها ونابه هنجاری‌های اجتماعی قرار گیرند.
او افزود: برآیند این شرایط، به وجود آورنده جرم‌های احتمالی است که در جامعه در حال افزایش هستند؛ چراکه تمامی انسان‌ها ذاتا مجرم نبوده اند و عواملی منجر به این شده است که جرم تحقق یابد. درگیری خانواده‌ها به مسائل اقتصادی و عدم آموزش‌های تربیتی صحیح در آموزش و پرورش، فرایندی برای افزایش اعتیاد، طلاق و... در جامعه خواهد بود.
این فعال کارگری تاکید کرد: امیدوارم شرایطی فراهم شود که خانواده‌های کارگران حداقل رفاه نسبی داشته باشند تا والدین بتوانند اوقات فراغتی را فراهم آورند که مهارت‌های ارتباطی را کسب کرده و در کنار هم در تربیت فرزندانشان که آینده سازان این جامعه هستند موفق باشند و صرفا دغدغه معیشت نداشته باشند.
