یاسمن طلوعی: پوریا رحیمی‌سام امسال با فیلم «زالاوا» در سی‌ونهمین جشنواره فیلم فجر حضور دارد. او که پیش از این در فیلم‌های «احتمال باران اسیدی»، «اسرافیل»، «کوپال»، «چهارراه استانبول»، «جاده قدیم»، «من می‌ترسم» و... مقابل دوربین قرار گرفته است امسال در فیلمی متفاوت ظاهر شده است.
فیلمی که به گفته رحیمی‌سام از ریسک بالایی برای بازیگران برخوردار است و در ژانر کمدی وحشت قرار می‌گیرد. بازیِ او در فیلم «زالاوا» مورد توجه هیات داوران قرار گرفته و رحیمی‌سام برای بازی در این فیلم نامزد دریافت سیمرغ بلورین بهترین نقش مکمل هم شده است.
با این بازیگر درمورد نقش متفاوت‌اش در فیلم «زالاوا» گفت‌وگو کرده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
چطور برای بازی در فیلم «زالاوا» انتخاب شدید؟
من به واسطه آشنایی ۱۰ ساله‌ام با ارسلان امیری و آیدا پناهنده از چهار، پنج سال پیش در جریان فیلمنامه «زالاوا» بودم و می‌دانم که امیری سال‌ها برای فیلمنامه این فیلم وقت گذاشت و از همان ابتدا هر کسی با این فیلمنامه مواجه می‌شد، می‌گفت فیلمنامه‌ی بسیار متفاوتی است و معمولا جمله مرسومی هم در سینمای ایران است که با یک فیلمنامه متفاوت کار کردیم. اما فکر می‌کنم «زالاوا» را بشود با خیال راحت و جدا از نقاط ضعف و قوتش، اینطور تعریف کرد که در نمونه‌های سینمای ایران، حتما یک ژانر بسیار متفاوت است.
در ابتدا چه واکنشی نسبت به فیلمنامه این فیلم داشتید؟
اولین ساخته امیری فیلمی قصه‌گو است و مثل بعضی از فیلم‌ها که فیلمنامه متفاوتی دارند اما وقتی به مرحله اجرا می‌رسند، خوب از آب درنمی‌آیند، نیست. برای من باعث خوشحالی است که فضای متفاوت فیلم اصلا به یک خودنمایی یا ابهام نمی‌رسد و در عین حال بسیار اتمسفر متفاوتی دارد. خوشبختانه در اجرا هم این اتفاق افتاده؛ خیلی وقت‌ها روی کاغذ یک فیلمنامه بسیار متفاوت و جذاب است اما در اجرا اینطور نمی‌شود و اصلا اجرا کردنش کار خطرناکی است. یعنی اینجور فیلمنامه‌ها اگر آن‌طور که باید اجرا نشوند، مسخره می‌شوند. من فکر می‌کنم این اتفاق در فیلم «زالاوا» افتاده و اجرای بسیار خوبی دارد و می‌توانم با خیال راحت به عنوان یک فیلم خیلی متفاوت در یک ژانر و گونه متفاوت، درباره آن حرف بزنم.
در دسته‌بندی ژانرها، فیلم «زالاوا» در کدام ژانر قرار می‌گیرد؟
شاید یک ژانر اجتماعی هم در این فیلم جاری باشد اما اگر بخواهیم در تقسیم‌بندی‌های ژانری بگوییم، به نظرم فیلم «زالاوا» چیزی نزدیک به ژانر کمدی وحشت است.
درباره نقش متفاوت‌تان در فیلم «زالاوا» توضیح دهید.
نقش من نسبت به بازی‌های قبلی‌ام متفاوت است و همچنین بازیِ بازیگران در این فیلم، فراتر از سبک رئالیستی است و همه نقش‌ها با راهنماییِ امیری از یک‌دستی برخوردار هستند. معمولا بازی در فیلم‌هایی مثل «زالاوا» از ریسک بالایی برخوردار است و یک‌مقدار کار بازیگران را پیچیده و سخت می‌کند. حتما و به دلیل میزان خطری که برای اجرا و برون‌گرایی که برای نقش وجود دارد، این فیلم متفاوت‌ترین اجرای من است. درواقع فکر می‌کنم بازی‌های این فیلم راهی جز این نداشتند. هدی زین‌العابدین و نوید پورفرج و دیگر بازیگرانی که خیلی‌هایشان از استان کردستان هستند، درحقیقت بازیگران کردی هستند که در سینمای حرفه‌ای هم فعالیت می‌کنند و بازیگران شناخته‌شده‌ای در سینما و تئاتر هستند. به همین دلیل این فیلم برمی‌تابید که به یک نقطه‌ی ویژه‌ای از کوچ در بازی برسیم که فقط باورپذیر بودن یا رئالیستی بودن جواب‌گو نبود. چیزی که براساس فضا و اتمسفر فیلم دیدم؛ با اینکه این اصطلاح بیشتر برای داستان یا رمان به کار می‌رود و برای بازی کمی عجیب است اما فکر می‌کنم بازی‌های فیلم «زالاوا» شبیه به رئالیست‌جادویی و آغشته به فانتزی است. ریسک بازی در چنین فیلمی خیلی کار پیچیده و سختی بود و همه بازی‌ها یک نت مشخص که نت متفاوتی هم است را می‌زنند.
واکنش مخاطبان را در زمان تماشای فیلم «زالاوا» چطور پیش‌بینی می‌کنید؟
من با آرامش خیال در سالن‌های سینما در کنار مخاطبان، به تماشای فیلم می‌نشینم. اهمیت نفس تماشاگر در لحظات اول همیشه انقدر کنجکاوبرانگیز است که اگر فیلم‌ها یک فرمول مشخصی داشتند و می‌دانستند که چطور می‌توانند مورد استقبال قرار بگیرند، تکلیف همه فیلم‌ها روشن بود. اما چیزی که می‌توانم بگویم این است که فارغ از نقاط قوت و ضعف فیلم، «زالاوا» از آن دسته فیلم‌هایی است که من با آرامش خاطر در سینما با مخاطب عام یا منتقد به تماشایش می‌نشینم. اینکه این فیلم چه قدم متفاوتی را برداشته، مورد تشویق سیل گسترده‌ای از سلیقه‌ها قرار خواهد گرفت. من خیلی خیالم راحت است که این فیلم را در سالن‌های مختلف همراه با مخاطب‌های مختلف ببینم.
۵۸۲۵۹
