این منطقه در فاصله‌ای نزدیک به دریای خزر، برخوردار از دامنه وسیعی از رویشگاه‌های طبیعی و مصنوعی شامل انواع آب‌بندان‌ها، استخرها، پناهگاه حیات وحش، مزارع برنج و مناطق جنگلی پَست خزری است. تقریبا نیمی از «تالاب فریدون‌کنار» به کشتزارهای برنج تبدیل شده و مساحت باقی مانده این تالاب زمستان‌ها پر آب و مساحت آن به حداکثر خود می‌رسد و در تابستان کم آب و یا خشک و سطح آن پوشیده از گیاهان می‌شود.
این تالاب زیستگاه میلیون‌ها پرنده مهاجر کمیاب، به‌ویژه گونه نادر و در معرض انقراض دُرنای سیبری است که مداوم در حال حرکت میان ایران و روسیه است و زمستان ها را در این تالاب به سر می‌برد. سازمان محیط زیست جهت امنیت مهاجران و میهمانان پُست های نگهبانی در این منطقه قرار داده است.
به دلیل وجود دامگاه های سنتی در این تالاب گشت و گذار در آن به راحتی تالاب‌های دیگر نیست و معمولا به غیر از دامگاه‌داران افراد دیگری در این منطقه تردد نمی‌کنند، البته بوی بدن انسان و سر و صدا باعث پرواز پرندگان شده و موجب ترک آنها از این تالاب می‌شود.
