«محمدحسین کیاشمشکی» در گفت وگو با خبرنگار ایرنا، اظهار کرد: پس از معلولیتی که در پیست اسکی برایم پیش آمد و دچار ضایعه نخاعی شدم، به دنبال خانه نشینی نبودم بلکه با ابزار ورزش توانستم بر برخی محدودیت‌ها غلبه کنم. یکی از این ورزش‌ها رشته کوهنوردی بود. در چند سال گذشته به قله‌های متعددی صعود کردم که یکی از آنان رشته کوه سبلان بود. صعودی که برای یک ضایعه نخاعی، سخت اما بازتابی در رسانه‌های کشور به ویژه رسانه ملی نداشت.
این ورزشکار ادامه داد: هدف نهایی من در تابستان امسال صعود به دماوند، مرتفع‌ترین رشته‌کوه ایران است. البته این صعود راحت نیست بلکه قبل از آن لازم است چند قله کم ارتفاع‌تر بروم. اکنون ۲ قله رفتم و ۲ قله دیگر در دستور کار است. امیدوارم بتوانم با این پیش زمینه به عنوان یک ورزشکار ضایعه نخاعی به مرتفع‌ترین قله ایران صعود کنم.
او با اشاره به مشکلات بیماران ضایعه نخاعی عنوان کرد: این گونه بیماران، ظاهری سالم دارند اما بدن آنان ناتوان از تولید عضله و ماهیچه است. نبود ماهیچه موجب شده تا توان حرکتی آنان کم و در برخی از مواقع صفر باشد. خودم با عصا راه می‌روم و برای قدم برداشتن سختی زیادی دارم اما با این وجود، ناامید نیستم و ورزش را به عنوان راهکاری برای گذر از مشکلات روحی و جسمی معلولیت انتخاب کردم.
کیاشمشکی ادامه داد: کسانی که به خاطر برخی از مشکلات و تصادف دچار ضایعه نخاعی شدند، پیش از این آسیب، زندگی عادی داشتند و می‌توانستند کارهای خود را انجام دهند اما این ضایعه موجب خانه‌نشینی آنان شد. خانه نشینی که مشکلاتی مانند افسردگی را به دنبال دارد و در برخی مواقع شاهد بودیم این گونه بیماران به سمت و سوی خودکشی رفتند یا با هزینه های گزاف به متخصص روانشناسی مراجعه می‌کنند. می‌شود با ابزار ورزش بر مشکلات این قشر غلبه کرد.
او افزود: بیش از ۶۰ هزار بیمار ضایعه نخاعی در ایران وجود دارد که اگر ورزش در بین آنان ترویج داده شود بدون شک بسیاری از مشکلات آنان و خانواده‌ها رفع خواهد شد. اگر صعود من و افتخارآفرینی برخی دیگر از ورزشکاران معلول (ضایعه نخاعی) در جامعه بازتاب داده شود، بدون شک در روحیه معلولان خانه‌نشین تأثیر دارد. اما متأسفانه آن گونه که باید صعود من یا برخی از معلولان ضایعه نخاعی بازتاب ندارد. چندی پیش به قله سبلان صعود کردم اما خبر آن در کمتر رسانه ای منتشر شد.
وی در پایان اظهار کرد: اگر به دنبال تقویت روحیه معلوان هستیم، رسانه‌ای کردن این اتفاق می‌تواند برای آنان خوشایند باشد. در چند هفته آینده صعود من به دماوند حتی رسانه‌ای کردن آن می تواند خیلی مهم باشد؛ این برای نخستین بار در کشور است که یک ورزشکار دارای ضایعه نخاعی به دماوند می‌رود. برای این کار نیاز به حمایت رسانه‌ها دارم تا به عشق و ذوقم برسم. اگر این اقدام من رسانه‌ای شود، بدون شک سایر همنوعانم نیز خوشحال خواهند شد و انگیزه خواهند گرفت.
