صلح طلبی ایران در مقابل شرّطلبی دشمنانش به اثبات رسید. استبدادگری آن‌ها در مقابل استقلال طلبی ایران زانو زد. آزادی خواهی کشورمان در برابر اسارت خواهی آن‌ها پیروز شد. ذلت تحمیلی نظام غرب به رهبری آمریکا در مقابل عزت طلبی ایران خوار شد.
در گفتمان مقاومت، جمهوری اسلامی ایران هیچگاه بر طبل جنگ نکوبید. در پایان جنگ ناو‌ها و هواپیمای مسافربری ایران، نه در آب‌های سرزمینی اقیانوس اطلس آمریکا، بلکه در آب‌های سرزمینی ایران سرنگون شد. این‌ها نمونه اندکی از دنائت طبع، خوی تجاوزگری و روحیه جنگ طلبی دشمنان و مظلومیت این مرز وبوم بود. اماگفتمان سلبی انقلاب به مانند گفتمان ایجابی آن، عرصه را در صحنه‌های های گوناگون برای دشمنانش تنگ کرد.
در تحلیل و تبیین نگاه رهبری معزز انقلاب، استقلال در کشور نهادینه شد و الگوی مردم سالاری، پرده از چهره نفاق لیبرال دمکراسی غرب کنار زد. خودباوری به بار نشست و طلسم جدایی دینداری و نوگرایی در هم شکسته شد.
همچنین دست بیگانگان از چپاول ثروت ایران قطع شد. انقلاب علمی جوانان و دانش بومی، مرز‌های تحریم و انحصار را در نوردید و در فضای آسمان‌ها ماهواره‌های ساخت ایران به پرواز درآمدند. قدرت موشکی ایران نیز از دشمن غدار زهر چشم گرفت.
نوآوری‌های علمی، صنعتی و از جمله پزشکی، تعجب بیگانگان را در فضای تحریم و تسلیم خیالی برانگیخت و جمهوری اسلامی ایران بالنده‌تر از گذشته، می‌رود تا در گام دوم انقلاب با مردم سالاری اقتصادی خود آخرین نفس‌ها را بر دشمن تنگ‌تر نماید و نظریه اندیشمندان غرب از جمله برژینسکی را در افول قدرت امریکا به کرسی بنشاند. آنجا که این مغز متفکر رئالیست آمریکا در شورای راهبردی آتلانتیک گفته بود، کدام دیوانه‌ای آمریکا را از اوج و بلندای سال دو هزار به دوره انفعال و انزوای سال دو هزار و یازده کشانید؟ جمهوری خواهان کم عقل؟ دموکرات‌های احمق؟ یا ایران قدرتمند؟ برژینسکی می‌گوید ما بازی را به ایران باخته ایم. او توضیح می‌دهد این ایران نیست که دیوانه است؛ دیوانه ماییم!
هرچند برخی از سیاسیون آمریکا بر نگاه واقع بینانه این رئالیست تاختند؛ اما دیری نپایید و گفته و پیش بینی برژینسکی بعد از مرگش، با دیوانگی ترامپ و بحران مشروعیت پیش آمده در این کشور به اثبات رسید. این در حالی است که پیاده‌ها و شیفتگان غرب در داخل کشور از تب و احتضار نظام می‌گویند غافل از اینکه نفس‌های انقلاب عمیق‌تر و آرمان‌های آن ریشه در جان‌های خفته‌ای دارد که در بزنگاه حوادث، خشم مقدس و پنجه قدرت خود را از صورت دشمنانش دریغ نخواهد کرد؛ و این سنت لایتغیر الهی در پیروزی جبهه حق است.
نویسنده: حسین حاجی
تحلیلگر سیاست بین الملل
