دکتر سیدحسین سراج‌زاده امروز در آیین افتتاحیه همایش ملی جامعه شناسی مرز که در دانشگاه کردستان برگزار شد، در سخنرانی خود با موضوع مشکل هویت‌های تک‌واره و کنش‌های خاص‌گرا اظهار کرد: از نظر جامعه شناسی، مرز مانعی است که گروه ها و قشرهای اجتماعی را از هم جدا می کند و شیوه زندگی آنها را متمایز می کند.
به گفته وی، مرز واقعیت سرزمینی، اداری و سیاسی است و مردمان یک قلمرو سیاسی و یک دولت ملت را از هم جدا می کند؛ و هم یک واقعیت اجتماعی، فرهنگی، ایدئولوژیک و نمادین می تواند باشد که گروه‌های مختلف اجتماعی را حتی در درون یک قلمرو سیاسی و دولت متمایز و از هم جدا می‌کند.
دکتر سراج زاده تصریح کرد: موضوعی که در مطالعات جامعه شناسی مرز می‌توان دنبال کرد، تمرکز بر زندگی مرزنشینان و ساکنان مناطق و استان‌های مرزی است.
دانشیار گروه آموزشی جامعه شناسی دانشگاه خوارزمی با اشاره به رویکرد برساخت‌گرایی یادآور شد: این افراد هستند که مسائل اجتماعی را بر اساس رفتارهای نظری خودشان به صورت ویژه‌ایی تعریف می‌کنند و کافی است نگاه‌مان را در بررسی موضوعات مختلف تغییر دهیم تا تغییر در رویکرد ایجاد شود.
دکتر سراج‌زاده تاکید کرد: مرزنشینی ممکن است فرصت های اقتصادی و فرهنگی برای مرزنشیان به همراه داشته باشد و گاه پدیده هایی زیانبار برای آنها دارد.
وی افزود: پدیده هایی مثل قاچاق کالا، کولبری یا مبادلات آزاد اقتصادی و نیز بهره مندی از منافع گذرگاهی توریسم و یا تهدیدهای ناشی از جنگ بین کشورها از جمله مسائلی است که بر زندگی مردم مرزنشین اثر می گذارد.
در ادامه وی تصریح کرد: مردمان مناطق مرزی در تامین معیشت خود با مشکل مواجه هستند و این افراد برای تامین نیازهای اولیه زندگی سبک زندگی کولبری و قاچاق را برگزیده‌اند و این به معنای تایید چنین کاری نیست.
وی در ادامه به مفهوم تکوارگی اشاره کرد و افزود: مفهوم تکوارگی هویتی را اولین بار اقتصاددانی هندی تبار به نام آمارتیا سن مطرح کرده است و به اعتقاد او فرض تکوارگی، سلاح بسیار مستعملِ کنشگران فرقه‌ای است.
وی افزود: بر این اساس، نادیده گرفتن همه وابستگی‌ها و وفاداری‌ها، غیر از آنچه از یک هویت محدود کننده سرچشمه می‌گیرد، می‌تواند تنش اجتماعی و خشونت را تشدید کند.
دکتر سراج‌زاده بیان کرد: تکوارگی هویتی هنگامی رخ می‌دهد که یک شخص برای انجام یک رفتار هویتی جایگزینی در دسترس نداشته باشد و از سوی دیگر انجام آن رفتار هویتی را به انجام سایر رفتارها وابسته نداند.
انتهای پیام
