به گزارش سیناپرس، سیاهچاله ها به بلعیدن هر چیزی که خیلی نزدیک می شود، از جمله ستاره ها، مشهور هستند. اما سیاهچالهها بسیار آشفته‌تر از آنچه انتظار دارید می بلعند، اجسام را بیرون کشیده و مواد را به همه جا پرتاب می کنند. وقتی ستاره‌ها بلعیده می شوند، تشعشعات درخشانی از خود ساطع می کنند که در سراسر کیهان دیده می شود، چیزی که اخترشناسان آن را رویداد مختل کردن جزر و مد (TDE) می نامند.
تصور می شود که این رویداد های مختل کردن جزر و مد اتفاقات نسبتاً رایجی هستند چراکه تا به امروز حدود ۱۰۰ مورد از آنها شناسایی شده اند، اما تشخیص جدید که WTP14adbjsh نام دارد، به چند دلیل قابل توجه است. اول و مهمتر از همه، این نزدیکترین رویدادی است که تاکنون دیده شده است و در فاصله ۱۳۷ میلیون سال نوری از زمین رخ می دهد و قبل از آن نزدیک ترین رویداد بیش از ۲۰۰ میلیون سال نوری از ما فاصله داشت.
همچنین این رویداد از نوع متفاوتی از کهکشان آمده است. اکثر رویداد های اختلال جزر و مد در کهکشان های نسبتاً ساکت شناسایی می شوند، اما WTP14adbjsh در کهکشانی رخ داده است که به طور فعال در حال تشکیل ستاره های جدید است. منطقی است که این نوع کهکشان ها به طور منظم میزبان رویداد مختل کردن جزر و مد باشند، زیرا مقدار فزاینده ای از ستاره برای بلعیده شدن توسط سیاهچاله ها وجود دارد.
با این حال، رویداد مختل کردن جزر و مد جدید به این موضوع اشاره می کند که چرا ممکن است چنین اتفاقی در کهکشانی با این وضعیت بیافتد. مرگ و میر این ستارگان معمولاً در نور و اشعه ایکس روشن است، اما آن طول موج ها در WTP14adbjsh شناسایی نشد، در عوض، نور فروسرخ درخشان بود. کهکشان‌های ستاره ساز معمولاً مکان‌هایی غبارآلود هستند، بنابراین نور معمولی نوری و اشعه ایکس مسدود می شوند، در حالی که نور فروسرخ می تواند به خوبی از غبار عبور کند.
این کشف می تواند مشخص کند که چرا این رویدادها بسیار نادرتر از آنچه باید باشد به نظر می‌رسند. کریستوس پاناگیوتو (Christos Panagiotou) محقق اصلی این مطالعه، گفت: پیدا کردن این رویداد در نزدیکی زمین به این معنی است که از نظر آماری، باید تعداد زیادی از این رویدادها وجود داشته باشد که روش‌های سنتی نسبت به آن نابینا بودند. بنابراین، اگر می خواهیم تصویر کاملی از سیاهچالهها و کهکشان‌های میزبان آنها داشته باشیم، باید سعی کنیم آن ها را در نور فروسرخ جستجو کنیم.
شرح کامل این تحقیق در مجله تخصصی The Astrophysical Journal Letters منتشر شده است.
