ایران با تنوع آب و هوایی و جغرافیایی‌اش، مکان ایده‌آلی برای زندگی گونه‌های مختلف جانوری است و دراین میان، حیوانات خطرناک زیادی هم در خاک کشورمان زندگی می‌کنند.
به گزارش خبرآنلاین، در کوه‌های مرتفع ایران، از جمله رشته کوه زاگرس، می‌توان گونه‌های مختلفی از گربه‌های وحشی را یافت. در کویرهای ایران، گونه‌های فراوانی از عقرب و مار مشاهده می‌شود و در جنگل‌ها، دریاچه‌ها و دریاها، حیوانات خطرناک دیگری رویت می‌شوند.
ویژگی‌های ظاهری گرگ هندی
گرگ هندی که گاهی گرگ ایرانی نیز نامیده می‌شود، عضوی از خانواده گرگ‌های خاکستری است که در شبه جزیره هند و در مناطق جنوب شرق و غرب آسیا، از جمله ایران زندگی می‌کند. این گرگها، گونه‌هایی شکارچی هستند که شکار اصلی آنها، فرزندان دیگر حیوانات است.
گرگ‌های هندی، شباهت زیادی به گونه‌های گرگ اوراسیا دارند ولی به اندازه آنها بزرگ نیستند. در عین حال این گرگها در آب و هوایی گرم‌تر از همتایان اروپایی‌شان زندگی می‌کنند؛ موهای کوتاهتری دارند و به ندرت پوشش زیرین دیگری دارند. تنوع رنگی آنها از قرمز مایل به خاکستری تا قرمز مایل به سفید متغیر است و وزنشان اکثرا کمتر از ۲۵ کیلوگرم است و طول آنها از نوک بینی تا انتهای دم به ۱۴۵ سانتی متر می‌رسد.
گرگ‌های هندی در مقایسه با دیگر گونه‌های گرگها در دسته‌های کوچک‌تری زندگی می‌کنند و کم سروصداتر هستند. در مجموع گرگها خاکستری جزو گونه‌های درخطر انقراض در ایران است و طبق برآوردها، بین ۲ تا ۳ هزار گرگ هندی وحشی در ایران زندگی می‌کنند.
ما از گرگ هندی بترسیم یا بالعکس؟
طبق آمار رسمی، آخرین قربانی رسمی گرگ هندی در ایران، مردی بی‌خانمان بود که در دی ۱۳۸۴، در روستای ولیعصر در شمال شرق ایران مورد حمله گروهی از این گرگها قرار گرفت. البته به نظر می‌رسد که بیشتر این مردم هستند که تهدیدی برای سلامت و جان این گرگها به حساب می‌آیند تا گرگها برای انسان‌ها.
گرگها در قرن بیستم، بیشتر زیستگاه‌های خود را از دست داده‌اند و همین باعث می‌شود تا آنها طعمه‌های زیادی را نیز از دست بدهند. در عین حال این گرگها قربانی شکارچیان غیرقانونی نیز شده‌اند.
