این فوتبال صنعت نیست؛ نخبه پروری از ما، بهره وری از آنها

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری صدا و سیما، محمد امین حزباوی بازیکن تیم ملی فوتبال جوانان ایران با تیم فوتبال السد قطر قرارداد ۵ ساله بست و این در خوشبینانه‌ترین حالت ممکن بود چرا که به این بازیکن پیشنهاد پذیرفتن تابعیت قطر و بازی برای تیم ملی فوتبال این کشور هم داده بودن که البته بازیکن ایرانی آنرا نپذیرفته بود.

پیش از این علیرضا منصوریان سرمربی تیم فولاد خوزستان نیز در این مورد هشدار داده بود و بالاخره این قطری‌ها بودند که حزباوی را به خدمت گرفتند.

اینکه استعداد یاب‌های قطری این بازیکنان را مدت‌ها رصد می‌کنند و در نهایت به دنبال جذب آن‌ها هستند ایرادی به قطری‌ها وارد نیست، اما اینکه استعداد یاب‌های ایرانی جرا در خواب غفلت هستند جای سوال دارد.

در مورد مهدی قایدی سال گذشته این اتفاق افتاد و اماراتی‌ها او را جذب کردند، اما در نهایت استقلال وقتی خواست از این بازیکن استفاده کند با پول هنگفتی مجبور شد این بازیکن را مجدد به خدمت بگیرد و در سال جاری هم اگر قایدی بخواهد در استقلال بماند باید با تیم فوتبال الاهلی امارات برای انتقال قرضی قرارداد ببندد.

حزباوی هم اگر حضور در ترکیب اصلی تیم السد را برایش متصور نباشیم می‌توانند این بازیکن را به صورت قرضی به تیم دیگری واگذار کند و در اینصورت هم استعداد را جذب کرده  و هم سود آوری برای باشگاه السد به همراه داشته است.

شاید اگر فولاد بخواهد این بازیکن را دوباره در‌ترکیب خودببینند باید هزینه‌ای به مراتب سنگین‌تر از قیمت قبلی این بازیکن به قطری‌ها پرداخت کند. باشگاه‌های ایرانی که سالانه پول‌های زیادی خرج خرید خارجی‌های بی کیفیت می‌کنند آیا در بحث استعداد یابی افرادی همانند محمد امین حزباوی را ندیده اند؟ بیشمار از این فوتبالیست‌ها در کشور وجود دارد که فقط یک تیم کاربلد می‌خواهد که آن‌ها را شناسایی و روی آن‌ها سرمایه گذاری کنند.مگر نه اینکه وزارت ورزش و جوانان و فدراسیون‌های ورزشی در شرح وظایفشان استعداد یابی پر رنگ و شفاف توضیح داده شده است؟

 

حزباوی‌های ایران می‌توانند در کشورمان بمانند و از هدر رفت ارز‌های کشور برای بازیکنان خارجی بی کیفیت جلوگیری کنند، اما وقتی فدراسیون فوتبال در راستای تقویت لیگ قانون عجیب ۶+۱ خارجی(طبق این قانون تیم های می توانند 7 بازیکن خارجی جذب کنند) را مصوب می‌کند به طور حتم این جوانان دیگر در تیم‌های بزرگ جایی نخواهند داشت و مجبور به قرارداد با تیم‌های حاشیه خلیج فارس می‌شوند و این برای فوتبال ایران و ورزش کشور هزینه گزافی خواهد داشت.

نگاه به نخبه‌های ایران از آن سوی خلیج فارس دقیق‌تر و تیزبینانه‌تر از مسئولان و استعداد یاب‌های داخلی است و این یعنی نخبه پروری انجام شده است، اما بهره وری درست انجام نشده است.

 

این در جهان امروز و در چارچوب فوتبال به عنوان یک صنعت نمی گنجد و اصطلاح فوتبال یک صنعت است حداقل برای فوتبال ما با تراز منفی رایج نخواهد بود.