به گزارش "ورزش سه "، شادی بی پایان هوادران پرسپولیس در دو هفته گذشته که با دو قهرمانی این تیم در لیگ برتر و جام حذفی روبرو بوده است، برای نسل جدید و حتی کسانی که چهار دهه از عمرشان را سپری کرده اند پر از حلاوت و شیرینی است، آنها که از دهه 70 فوتبال را دنبال می کنند، در دو دهه 70 و 90 تیمشان را سردمدار فوتبال ایران دیدند و در دهه 80 هم که روزهای خوبی را سپری نکردند، دو قهرمانی در لیگ برتر در روزهای سخت پرسپولیس دشت کردند.
ولی برای کسانی که سنی از آنها گذشته است و دهه 60 و به خصوص نیمه اول آن را به یاد دارند، روزهای سخت منحل شدن باشگاه پرسپولیس که عشق و امید جوانان آن سالها بود، با دیدن این پرسپولیس شکوه بیشتری دارد.جوانانی که پای تیمشان در آن سالها ایستادند و از منحل شدن تیم مورد علاقه شان با چنگ و دندان جلوگیری کردند، روزهایی که نام آزادی برای این تیم گذاشته شد و بعدها روی کاغد پیروزی خوانده شد، هر چند هیچ وقت در ورزشگاه نام پرسپولیس از زبان عاشقان این تیم نیافتاد. روزهایی که علی پروین سرمربی و همه کاره پرسپولیس بود و کل دارایی باشگاه پیکانی بود که وسایل تمرین به تپه های داودیه می برد. روزهایی که هویت پرسپولیس را با چنگ و دندان نگه داشتند تا به این روزهای پرشکوه برسند، روزهایی که شاید تکرارش برای هر باشگاهی در فوتبال ایران به سالها برنامه ریزی ، هزینه های گزاف و تیمی متحد نیاز دارد.
