به گزارش بهداشت نیوز، سالانه حدود ۳۵۰۰ نوزاد بر اثر حوادث مربوط به خواب، از جمله خفگی و سندرم مرگ ناگهانی نوزاد (SIDS) جان خود را از دست می‌دهند. به اشتراک گذاشتن رختخواب شانس این حوادث کشنده را افزایش می‌دهد. در حالی که تعداد مرگ و میر نوزادان مرتبط با خواب در دو دهه اخیر کاهش یافته است، گزارش‌هایی وجود دارد که یادآوری می‌کند که هنوز برای پیشگیری از این حوادث باید اقدام کرد.
چرا خوابیدن در تخت با نوزاد خطرناک است؟
به گفته کارشناسان اول از همه، نوزادان باید روی سطوح سفت، مانند یک گهواره دراز بکشند. تشک نرم بزرگسالان می‌تواند مضر باشد، زیرا با شکل سر کودک مطابقت دارد و فضایی ایجاد می‌کند که اگر در خواب برگردند، بینی و دهان آن‌ها را می‌پوشاند. یک مطالعه در سال ۲۰۱۹ منتشر شده در مجله Pediatrics گزارش داد که ۱۴ درصد از موارد SIDS ناشی از خفگی است. از این تعداد ۶۹ درصد خفگی‌ها از تشک‌های معمولی بوده است.
استفاده از تخت مشترک، نوزادان را در معرض مواد نرم دیگری مانند بالش و پتو قرار می‌دهد که می‌توانند به راحتی کودکان را خفه کنند؛ علاوه بر این، بالش‌هایی که کمی بالاتر هستند می‌توانند سر کودک را به زور پایین بیاورند تا چانه روی سینه‌اش قرار گیرد. این وضعیت می‌تواند راه‌های هوایی ریز کودک را مسدود و نفس کشیدن را برای او سخت کند. آکادمی اطفال آمریکا هشدار می‌دهد که هر سطحی که بیش از ۱۰ درجه شیب داشته باشد می‌تواند برای نوزاد خطر آفرین باشد.
خطر دیگر خود بزرگسال است. بسیاری از مرگ‌های تصادفی زمانی اتفاق می‌افتد که یک مراقب روی نوزاد غلت می‌زند، نوزاد را زیر پتو می‌بندد، یا نوزاد را بین دیوار و تخت گیر می‌اندازد.
آیا راهی برای ایمن‌تر کردن تخت مشترک وجود دارد؟
دلایل متعددی وجود دارد که چرا افراد ممکن است بخواهند در یک تخت با کودک خود بخوابند؛ به عنوان مثال، برخی از مراقبان متوجه می‌شوند که نوزادان در کنار آن‌ها بهتر می‌خوابند، اما به گفته کارشناسان هیچ راهی برای ایمن نگه داشتن نوزاد شما در هنگام اشتراک تخت خواب و احتیاط در برابر آن، حداقل تا زمانی که کودک یک ساله شود، وجود ندارد. آکادمی اطفال آمریکا نیز «تحت هر شرایطی» به اشتراک گذاشتن تخت با نوزادان را توصیه نمی‌کند و جایگزین‌های دیگری را توصیه می‌کند.
چگونه خواب ایمن را تمرین کنیم؟
کارشناسان توصیه می‌کنند که به جای استفاده از تخت مشترک، گهواره یا تخت کودک را در اتاقی که در آن می‌خوابن، د نگه دارند. اشتراک در اتاق ممکن است شیر دادن را آسان‌تر کند. اگر ترجیح می‌دهید این کار را در رختخواب انجام دهید، باید یک فرد پشتیبان دیگری بیدار باشد و کودک را زیر نظر داشته باشد تا مطمئن شود کسی تصادفا به خواب نمی‌رود.
یکی از نکات منفی اشتراک در اتاق این است که نوزادان و در نتیجه، مراقبان خوب نمی‌خوابند. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۷ در مجله Pediatrics نشان داد که نوزادانی که قبل از چهار ماهگی در اتاق‌های جداگانه از والدین خود می‌خوابیدند، بیشتر از آن‌هایی که در اتاق مشترک بودند و در طول شب بیشتر تغذیه می‌شدند، استراحت می‌کردند.
بیدار شدن از گریه‌های کودک می‌تواند راهی برای اطمینان از محافظت از او در برابر SIDS باشد. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۴ در مجله Acta Neuropathologica نشان داد که تقریبا ۴۲ درصد از نوزادانی که به دلیل SIDS جان خود را از دست داده‌اند که شامل عللی فراتر از اشتراک‌گذاری تخت می‌شود، دارای ناهنجاری‌های مغزی هستند که بر هیپوکامپ، ناحیه‌ای که مسئول کنترل تنفس و ضربان قلب در طول خواب است، تاثیر می‌گذارد. گذراندن شب در یک اتاق، اما در مناطق مختلف خواب به بزرگسالان این فرصت را می‌دهد تا نوزادان را بررسی کنند و اطمینان حاصل کنند که هیچ خطری در این نزدیکی وجود ندارد که تنفس آن‌ها را به خطر اندازد.
