به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، یخچال Thwaite با مساحت ۱۹۲ هزار کیلومتر مربع به دلیل اینکه وسیعترین یخچال طبیعی جهان است و عقب نشینی و ناپایداری آن ترس از فروپاشی و افزایش قابل توجه سطح دریاها را به خود اختصاص داده است، یخچال آخرالزمانی (Doomsday Glacier) نامیده میشود.
احتمال وقوع این اتفاق در آینده نزدیک به عوامل متعددی بستگی دارد که کمترین آنها زمینی است که Thwaite بر آن تکیه میکند چراکه با لبه پیشروی که در زیر سطح دریا قرار دارد، بیشتر در معرض ذوب شدن است.
برای کسب اطلاعات بیشتر، گروه تحقیقاتی از تعدادی روش مختلف برای یافتن آنچه در زیر یخ نهفته است، از جمله رادارهای نفوذ عمیق نصب شده در هواپیما و همچنین حسگرهای گرانش و مغناطیسی استفاده کرد. هیچ حسگر واحدی نمیتوانست یک بررسی کامل ایجاد کند، اما با استفاده از رویکردهای متعدد، امکان همپوشانی برای پر کردن شکافها و ایجاد یک نقشه سه بعدی از یخچال طبیعی و زمینشناسی زیربنایی را فراهم کرد.
بدترین حالت ممکن این بود که یخچال بر روی لایهای از رسوب قرار بگیرد که مانند گل لغزنده عمل میکند و حرکت آن را سرعت میبخشد. در عوض، چیزی که گروه پژوهشی پیدا کرد، یک تکه پیچیده زمین بود که قدمت آن به ۱۰۰ میلیون سال قبل میرسد، یعنی زمانی که نیوزلند از قطب جنوب جدا شد.
به گفته محققان به جای لایهای ضخیم از رسوب، بیشتر زمین از گرانیت و سایر سنگهای آذرین تشکیل شده بود و رسوبات در مجموعهای از حوضهها در پشت یخچال قرار داشتند. اینکه دقیقاً چگونه بر سرعت عقبنشینی Thwaite تأثیر میگذارد یا اینکه آب در حال ذوب چقدر سطح دریاها را بالا میبرد هنوز مشخص نیست.
دکتر تام جردن (Tom Jordan) ژئوفیزیکدانی که در این زمینه فعالیت میکند، میگوید: ما امیدواریم که با نشان دادن زمین شناسی دقیق و چگونگی ارتباط آن با اصطکاک پایه، مدلهای آینده عقب نشینی یخچالی نبود قطعیت کمتری داشته باشند، زیرا کنترل فرآیندهای پایه بهتر درک خواهند شد. هیچ مطالعه علمی به تنهایی نمیتواند با مقیاس و چالش تغییرات آب و هوایی برابری کند. اما این ساختار تدریجی همه مطالعات علمی فردی مانند این پژوهش است که به ما امکان میدهد آن چالش را درک و با آن مقابله کنیم.
شرح کامل این تحقیق در آخرین شماره مجله Science Advances منتشر شده است.
