۹ ژوئن ۱۹۵۲، شهاب‌سنگ Abee ساعت ۱۱:۰۵ شب در آلبرتای کانادا سقوط کرد.
در گرگ و میش طولانی اوایل ژوئن، یک گلوله آتشین درخشان‌تر از ماه کامل، همراه با بوم‌های صوتی، آسمان آلبرتا را برای چند لحظه روشن کرد. به گفته شاهدان، یک گلوله آتشین درخشان آسمان شمال ادمونتون را برای چند ثانیه روشن کرد و صداهای غوغایی را به‌دنبال داشت.
یکی از افرادی که در آن لحظه درحال فیلم‌برداری بود، ادعا کرد که نور گلوله آتشین آنقدر روشن است که صفحه نمایش را پنهان کرده است.
پنج روز پس از رویداد گلوله آتشین، یک کشاورز حفره‌ای غیرعادی را در مزرعه گندم خود کشف کرد. در انتهای این حفره، شهاب‌سنگی از یک دهانه کوچک (قطر، ۱/۷ متر، عمق ۱/۵ متر) کاوش شد. این سنگ فضایی تقریباً ۱۰۷ کیلوگرم وزن داشت و در مزرعه گندم هری برین پیدا شد.
اکنون بخشی از آن در موزه تاریخ طبیعی آمریکا در نیویورک به نمایش گذاشته شده است. به گفته این موزه، دانشمندان فکر می‌کنند شهاب‌سنگ‌هایی مانند Abee در نزدیکی خورشید تشکیل شده‌اند، جایی که حاوی آب کمی بود یا اصلاً آب ندارند.
شهاب‌سنگ Abee به‌عنوان کندریت انستاتیت با نوع پترولوژیک ۴ طبقه‌بندی می‌شود. این تنها نوع این شهاب‌سنگ خاص در جهان است که بر زمین سقوط کرده است.
مجموعه‌های کانی‌شناسی بسیار کاهش‌یافته کندریت‌های انستاتیت، اغلب بیشترین توجه را به خود جلب می‌کند. مانند بیشتر کندریت‌های انستاتیت، برجسته‌ترین کانی در Abee انستاتیت است. انساتیت یک پیروکسن فقیر از آهن است که در کندرول‌ها و ماتریکس اطراف آن یافت می‌شود.
کانی‌های کیلیت و نینینجریت برای اولین‌بار در Abee کشف شدند. وجود نینینجریت معمولاً یک شاخص مطمئن است که یک شهاب‌سنگ کندریت انستاتیت EH (با آهن بالا) است، نه انستاتیت کندریت EL (کم آهن).
برخی اثرات از بلورهای ریز مگنتیت یافت‌شده در پوسته همجوشی Abee، نتیجه گرمایش و اکسیداسیونی است که در طی عبور آتشین کوتاه آن از جو زمین رخ داده است. ظاهراً مدت‌ها قبل از برخورد شهاب‌سنگ با زمین نیز، Abee ضربه‌های شدید و گرمای دگرگونی را تجربه کرده بود.
