به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، اگر برنامه ریزی ناسا از نظر سیاسی، فنی و مالی طبق برنامه پیش برود، ایالات متحده ردپای جدیدی را تا پایان سال ۲۰۲۵ روی ماه خواهد کاشت.
این فرود روی ماه، طی ماموریتی به نام آرتمیس ۳، اولین فرود انسان روی ماه از دسامبر سال ۱۹۷۲ را رقم خواهد زد و ادامه دهنده‌ی راه فضانوردان ماموریت آپولو ۱۷ خواهد بود.
آرتمیس ۳ اولین ماموریت سرنشین‌دار آرتمیس در منطقه‌ی اکتشافی قطبی ماه است. این منطقه در عرض جغرافیایی ۸۴ درجه جنوبی قرار دارد.
انتخاب یک منطقه‌ی ایمن و علمی برای فرود آرتمیس ۳ یک کار چالش برانگیز است. اما بی‌شک اکتشافات بزرگی در راه است و یک شگفتی بالقوه می‌تواند شناسایی حیات در ماه باشد.
دهانه‌های فوق سرد
تحقیقات جدید نشان می‌دهد که بازدیدکنندگان آینده از منطقه‌ی قطب جنوبی ماه باید در جستجوی شواهدی از حیات در دهانه‌های بسیار سرد و دائما در سایه‌ی ماه باشند. حیاتی که ممکن است از زمین به ماه سفر کرده باشند.
پرابال ساکسنا(Prabal Saxena)، محقق سیاره‌ای در مرکز پرواز فضایی گادرد ناسا در گرین‌بلت، مریلند، می‌گوید که حیات میکروبی به طور بالقوه می‌تواند در شرایط سخت نزدیک به قطب جنوبی ماه زنده بماند.
ساکسنا به اسپیس گفت: یکی از چشمگیرترین مواردی که تیم ما پیدا کرده است این بود که با توجه به تحقیقات اخیر در مورد محدوده‌هایی که حیات میکروبی خاصی می‌تواند در آن زنده بماند، ممکن است در مناطق نسبتا محافظت شده در برخی از اجرام بی‌هوا، نواحی بالقوه قابل سکونتی برای چنین حیاتی وجود داشته باشد.
ساکسنا می‌گوید، در واقع، قطب جنوبی ماه ممکن است دارای ویژگی‌هایی باشد که می‌تواند بقا و حتی رشد حیات میکروبی خاصی را امکان‌پذیر کند.
او می‌گوید: ما در حال حاضر در حال کار بر روی درک این موضوع هستیم که کدام ارگانیسم‌های خاص ممکن است برای زنده ماندن در چنین مناطقی مناسب‌تر باشند و چه مناطقی از مناطق قطبی ماه ممکن است برای حمایت از حیات سازگارتر باشند.
ساکسنا و اعضای مطالعه در کار ارائه شده در کارگاه علمی اخیر در مورد مکان‌های فرود آرتمیس ۳ گزارش کردند که قطب جنوبی ماه ممکن است دارای طاقچه‌های سطحی قابل توجهی باشد که به طور بالقوه برای تعدادی از میکروارگانیسم‌ها قابل سکونت هستند.
تاریخ زمین روی یخ
آیا ممکن است نمونه‌هایی از تاریخ زمین در دهانه‌های سایه‌دار ماه وجود داشته باشند؟
ممکن است بخش‌های کوچکی از سیاره ما تحت عنوان «شهاب‌سنگ‌های زمین» به سمت ماه پرتاب شده باشند. سنگ‌هایی که در اثر برخوردهای کیهانی قدرتمند به فضا پرتاب شده‌اند.
هدر گراهام(Heather Graham)، ژئوشیمیدان آلی در گادرد ناسا و یکی از اعضای تیم این پژوهش می‌گوید که این در واقع یک احتمال است. اما بدان معنا نیست که میکروب های زمین نیز از سفر به اعماق فضا جان سالم به در برده‌اند.
گراهام افزود: در حالی که انتقال فرازمینی مولکول‌های آلی از منابع شهاب‌سنگی بسیار محتمل است و در واقع در تجزیه و تحلیل شهاب سنگ‌های زمینی خودمان مشاهده شده است اما انتقال میکروب‌ها از منابع مشابه، شواهد همانندی ندارد. ممکن است این نظریه جالبی باشد، اما بدون داده‌های قابل قبول، این راه نمی‌تواند در این مطالعه گنجانده شود.
گراهام افزود: مهم‌تر از آن، تیم مطالعه از راه‌های بسیار زیادی که در آنها انسان بزرگترین ناقل میکروب‌ها به ماه است، آگاه هستند.
او گفت: ما به زودی ۵۰ سال تاریخچه‌ی انسان و اشیاء آنها را بر روی سطح ماه خواهیم داشت و هیچ الزام سختگیرانه‌ای در مورد احتمال آلودگی پیش رو نداریم.
گراهام افزود: با توجه به داده‌های گسترده‌ای که درباره‌ی تاریخچه اکتشافات داریم، ما انسان‌ها را محتمل‌ترین ناقل می‌دانیم.
ریزمکان‌های محافظت شده
گراهام خاطرنشان کرد که رویکرد تیم پژوهش به این مشکل لزوما به این دلیل نیست که آنها فکر می‌کنند ماموریت‌های آرتمیس باعث می‌شود سیلی از میکروب‌ها بلافاصله در نزدیکی قطب جنوبی ماه جاری شود. بلکه ما تقریبا به طور قطع تخم میکروب‌ها را در ریزمکان‌های محافظت شده قرار خواهیم داد و در آنجا حداکثر دما و مشخصه‌هایی که در برابر تشعشع محافظت ایجاد می‌کند به آنها اجازه می‌دهد دوام بیاورند.
گراهام گفت که با گذشت زمان، اکتشافات مداوم در ماه می‌تواند منابع آب و کربن را به این مکان‌ها برساند که روزی می‌توانند منجر به رشد شود.
مسیر پرواز آرتمیس
پل لوسی(Paul Lucey) از موسسه‌ی ژئوفیزیک و سیاره‌شناسی هاوایی در دانشگاه هاوایی در مانوآ، تاثیر احتمالی افزایش ترافیک به ماه را پیش‌بینی می‌کند.
لوسی می‌گوید: شکی نیست که رویکردهای نهایی فضاپیمای آرتمیس در طول مسیر پرواز، دی اکسیدکربن و یخ را در مناطقی که دائما در سایه هستند قرار می‌دهد و ممکن است برخی از تحقیقات را به خطر بیندازد.
از سوی دیگر، لوسی گفت که درک ما از چگونگی ته‌نشین شدن یخ ماه در حال حاضر ناچیز است، بنابراین انجام این آزمایش‌ها با ابزار دقیق، بسیار جالب خواهد بود.
احتمالا هیچ بررسی جامعی از فراوانی این ترکیبات قبل از انجام اولین ماموریت سطحی آرتمیس وجود نخواهد داشت، بنابراین متاسفانه سابقه‌ی طبیعی قطب جنوبی قمر زمین مشخص نخواهد بود. یکی از ماموریت‌های آرتمیس که تا به امروز پرتاب شده، آرتمیس ۱ است که پاییز سال گذشته به مدار ماه رفت.
لوسی می‌گوید که قطب شمالی ماه بهتر حفظ خواهد شد، اما بقایای سوخت فضاپیماها ممکن است از طریق انتقال از طریق اگزوسفر ماه قطب شمالی را نیز تحت تاثیر قرار دهد.
انتهای پیام
