به گزارش اقتصادنیوز روزنامه دنیای اقتصاد نوشت:ذهنیتی که این ایده را دنبال می‌کند اصلا توجه ندارد که قیمت بالای مسکن خود یکی از امور کنترل‌کننده مهاجرت است و مانع می‌شود فشار بیشتری برای منابع زیستی یک شهر وارد شود.
هرچه شهرها بزرگ‌تر شود مهاجرت تشدید می‌شود و کشور به نقاط متراکم در چند نقطه تبدیل می‌شود؛ درحالی‌که الگوی طبیعی و درست آن است که جمعیت ایران در کل کشور پخش شوند و ابرشهرهایی مثل تهران ایجاد نشود. تهران چیزی بیش از یک کلان‌شهر است و در واقع خود به اندازه یک کشور جمعیت و مساحت پیدا کرده است!
آنچه درباره تهران رخ داده، این است که اندازه شهر و جمعیت شهر آن‌قدر بزرگ شده است که دیگر مدیریت آن از عهده هیچ ابرمرد یا ابرزنی برنمی‌آید و اصولا شهرداری هیچ‌گاه نخواهد توانست کیفیت زیست شهری قابل قبول در این شهر ایجاد کند. به نظر اینجانب، شهرداری اگر در فکر آن بود که مسائل شهر تهران را در طی چهل یا پنجاه سال کم کند باید به فکر تدابیری می‌افتاد که وقتی خانه‌ای خراب شود تعداد طبقات کمتری ساخته شود تا با گران شدن نسبی خانه در تهران جمعیت به تدریج به شهرهای دیگر گسیل شوند و تهران به شهری با جمعیت کمتر تبدیل شود تا امکانات زیست شهری آن با جمعیت آن تناسب یابد. طبعا این امر انگیزه تخریب خانه‌های قدیمی را کم می‌کند که هزینه‌ای کوتاه‌مدت است؛ اما در بلندمدت منافع بزرگ‌تری به دنبال خواهد داشت.
