آیا این امکان وجود دارد که بیگانگان فضایی هوشمند جایی در مرکز کهکشان راه شیری باشند؟ یک کاوش جدید برای حیات فرازمینی قصد دارد جواب این سوال را از طریق گوش دادن به پالس های رادیویی از مرکز کهکشان پیدا کند.
پالس هایی با فرکانس های محدود به طور طبیعی توسط ستارگان ساطع می‌شود که به آنها تپ‌اختر (pulsar) گفته می‌شود اما این پالس ها بطور تعمدی توسط انسان ها نیز در فناوری‌هایی مانند رادار استفاده می‌شوند. به دلیل اینکه این پالس ها از نویز رادیویی پس زمینه در فضا متمایز می‌شوند، یک راه یا وسیله موثر ارتباطی در طول مسافت‌های طولانی هستند و همچنین در هنگام کاوش برای تمدن‌های بیگانه نیز یک هدف جذاب به شمار می‌روند.
دانشمندان در مقاله‌ای که به تازگی در نشریه «جورنال نجومی» منتشر شده است، راهبرد جست وجو و کاوش برای یافتن بیگانگان فضایی را توضیح داده‌اند. محققانی با هدایت «اکشای سوریش» از دانشگاه «کورنل» نرم‌افزاری را برای ردیابی و شناسایی الگوهای فرکانس های مکرر تهیه کرده و آن را روی تپ‌اخترهای شناخته شده آزمایش کردند تا اطمینان یابند که قادر است فرکانس های محدود را بگیرد.
این گسترده فرکانس ها بسیار کوچک بوده و حدود یک دهم پهنای فرکانسی هستند که توسط ایستگاه های رادیویی «اف ام» معمولی استفاده می‌شوند. محققان سپس با این روش اقدام به جست و جو در داده‌های «تلسکوپ گرین بنک» در ویرجینیای غربی کردند.
«ویشال گاجار» مولف این مطالعه از موسسه SETI یک سازمان غیرانتفاعی در زمینه کاوش برای حیات هوشمند در کیهان، می‌گوید: تا الان رادیو SETI عمدتا تلاش های خود را بر جست‌وجو برای سیگنال های مداوم متمرکز کرده است.
وی افزود: مطالعه ما در مورد کارآیی انرژی پالس های قطاری به عنوان ابزار ارتباطات بین‌ستاره‌ای در طول مسافت‌های گستره این مساله را روشن می‌سازد. به طور خاص و قابل توجه، این مطالعه اولین تلاش فراگیر برای انجام کاوش و جست‌وجوی عمقی برای این سیگنال ها است.
محققان در حال گوش دادن به پالس های مرکز یا منطقه میانی کهکشان راه شیری هستند زیرا در این منطقه تراکم بالایی از ستارگان وجود دارد و احتمالا سیارات فراخورشیدی قابل سکونت در آنجا هستند.
مساله دیگر اینکه اگر بیگانگان هوشمند در مرکز «راه شیری» بخواهند با سایر مناطق کهکشان تماس برقرار کنند، ممکن است سیگنال هایی ارسال کنند. استفاده از پهنای باند محدود و الگوهای مکرر، یک راه اصلی برای بیگانگان به منظور آشکار کردن خودشان است چرا که چنین ترکیبی بعید است که به طور طبیعی روی دهد.
این روش از الگوریتمی استفاده می‌کند که می‌تواند در بین داده‌های ۱.۵ میلیون تلسکوپ در مدت ۳۰ دقیقه، کاوش انجام دهد. هر چند این محققان در اولین جستجوی خود به علامت یا نشانه مهم و گویایی برخورد نکردند اما می‌گویند که سرعت این الگوریتم به بهبود جست‌وجوها در آینده کمک خواهد کرد.
۵۸۵۸
