به گزارش همشهری آنلاین امیر داسارگر، کارگردان «فراری» با نام قبلی «هادی» که این روزها در حال ساخت است، درباره خط قصه این سریال توضیح داد: این سریال ابتدا با عنوان «هادی» معرفی شد. وقتی از دور به آن نگاه می‌شد ابتدا همه تصور می‌کردند این سریال زندگی شهید هادی است؛ در حالی‌که اینطور نیست. این مجموعه درواقع نگاهی آزاد به زندگی یکی از شهیدان مدافع حرم ـ مصطفی صدرزاده ـ دارد ولی ما آن را نمی‌بینیم و قرار هم نیست بگوییم این روایت، روایتی نعل به نعل از زندگی ایشان است و به طور کلی بحث زندگی مدافعان حرم است و کار به شدت اقتباس آزاد، نگاه زیستی و سبک زندگی شهدای مدافع حرم و قصه‌ای اجتماعی است.
به دنبال ساخت قهرمان هستیم
به گفته وی مهم‌ترین چیزی که در زندگی این افراد ـ شهدای مدافع حرم ـ وجود داشته مسئولیت‌پذیری و بی‌تفاوت نبودن آنها نسبت به جامعه است. ما به هر حال کار نمایشی انجام می‌دهیم و به دنبال ساخت یک قهرمان هستیم.
به گفته وی ۳۵ قسمت بخش اول سریال «فراری» تا سال ۸۵ روایت شده است و هنوز جنگی وجود ندارد که شخصیت اصلی قصه ما شهید شود. اما اگر ادامه دهیم به فاز دوم برسیم به جنگ سوریه می‌رسیم و از قسمت ۵۰ به جنگ سوریه می‌رسیم؛ چراکه ما ۷۰ الی ۸۰ قسمت طرح نوشته‌ایم. این سریال از ۱۴ تا ۲۱ سالگی یک شهید مدافع حرم می‌پردازد وتاکنون ۴۰ درصد از کار پیش رفته است.
داسارگر درباره فیلمنامه سریال «فراری» توضیح داد: طرحی سال ۹۵ نوشته بودم سینمایی بود که قرار بر این شد آن را تبدیل به سریال کنم. از سال ۹۹ فیلمنامه را شروع کردیم، سال ۱۴۰۰ یک بار کار خوابید و ۱۴۰۱ پیش تولید شروع شد و کار فیلمبرداری بهمن آغاز شد و تا آخر سال ساخت آن ادامه داشت و فکر می‌کنم پاییز ۱۴۰۲ کار به پخش برسد.
روایت دست اول از زندگی شهدای مدافع حرم
وی از دغدغه ساخت سریالی با موضوع شهدای حرم گفت و بیان کرد: ساخت این سریال کاملا به جهان زیستی خودم ارتباط داشته است. آدم‌هایی که من درباره آنها کار می‌کنم خیلی هایشان دوستانم بوده‌اند و با آنها زندگی کرده‌ام و به نظرم در کلیت زندگی آنها ایرادها و اشکالاتی هم بوده ولی چیزهایی در این زندگی‌هایشان است که کمتر درباره آنها صحبت شده یا اگر هم نگاهی بوده یک نگاه از بیرون بوده؛ به عنوان نمونه لوکیشنی به نام مسجد را مثال بزنید که یک لوکیشن محوری بوده باشد و بار دراماتیک به دوش بکشد،
درحالی که در زندگی خیلی از آدم‌ها مسجد جای کلیدی است و کانون اتفاقات است. ما سعی می‌کنیم بخشی از جامعه که بیشتر در اخبار صدا و سیما بوده و نتوانستیم در حوزه دراماتیک به‌کار ببریم را روایت کنیم و عمیق‌تر درباره آنها حرف بزنیم و از همین‌رو خیلی پژوهش عمیقی داشته‌ایم. تیمی پشت کار بوده که صدها ساعت بررسی کرده‌ایم تا بشود روایت درستی داشته باشیم و نهایت سعی ما بر این بوده روایت دست اولی داشته باشیم.
سه ماهه فیلمنامه یک سریال را نوشتن یعنی شوخی!
این کارگردان درپاسخ به اینکه چقدر به مخاطب فکر می کند و تلاش می کند با چنین سریالی بتواند بین مخاطب و تلویزیون ارتباط برقرار کند و به نوعی از روایت‌های کلیشه ای بپرهیزد؟ اظهار کرد: اگر ارتباط برقرار کردن مخاطب با تلویزیون سخت شده است مشکل اصلی تلویزیون است چرا که ما در تلویزیون اراده ای نمی بینیم که کار با کیفیت ساخته شود. فقط می‌خواهند کاری ساخته شود. بنابراین مشکل از سازندگان نیست مشکل از تلویزیون است. ما ادعایی نداریم خیلی باکیفیت هستیم ولی اصل اتفاق در فیلمنامه است. شما بعضا می بینید که برای نگارش سریال ۳۰ قسمتی سه الی چهار ماه وقت گذاشته می شود. این یعنی شوخی! بنابراین در آغاز کار برآیندی که باید در نظر بگیریم برای کار باید یک برآیند متوسط به بالا باشد و خداراشکر ما در فیلمنامه‌مان این برآیند را داشتیم. مابقی برمی‌گردد به اینکه چه میزان از آن چیزی را که می‌خواهی تصویر کنی به آن عرق داشتی و قبول داشتی. شما اگر یک قاب تکراری را عاشقانه و با همه وجودت تصویر کنی، دلنشین خواهد بود.
