مجید فولادیان امروز، ۲۹ خرداد ماه، در نشستی با عنوان سیاست‌گذاری در مواجهه با کودکان کار و خیابان در شهر که در دانشکده ادبیات دانشگاه فردوسی مشهد برگزار شد، اظهار کرد: آمار دقیقی در زمینه تعداد کودکان کار و خیابان در کشور ما وجود ندارد. من در بررسی‌های سال ۹۹ به عدد حدود ۲ میلیون کودک کار در کشور رسیدم که اکنون بیشتر شده است. برای چیزی که تعداد آن را نمی‌دانیم، چگونه می‌خواهیم سیاست‌گذاری کنیم.
وی با بیان اینکه در همه قوانین موجود کودک وجود ندارد، عنوان کرد: ما بالا می‌نشینیم و برای کودکان، معتادان، روسپی‌ها و افراد مختلف قانون می‌نویسیم. اولین نیاز ما برای حل مسائل در کشور این است که مسائل را در سطح کلان‌تر و از خلال دید کنشگران ببینیم.
فولادیان گفت: من از سال ۹۶ در زمینه کودکان کار و خیابان فعالیت کردم. اگر سیاست‌گذاری‌های کشور را با نگاه کلان انجام ندهیم، مشکل کودکان کار و خیابان حل نمی‌شود. این مشکل ریشه‌ای به قبل از انقلاب بازمی‌گردد. ما بعد از انقلاب همان سیاست‌های قبل انقلاب را پیاده می‌کنیم؛ البته دوره‌هایی این موضوع تغییر کرده است.
عضو هیات علمی گروه علوم اجتماعی دانشگاه فردوسی مشهد افزود: از سال ۵۷ تا امروز هیچ سیاستی برای مهاجران نداشتیم. کدام کشوری اندازه ما برای مهاجران هزینه کرده و اندازه ما بهره برده است؟ به این دلیل که نتوانستیم آن‌ها را جذب کنیم، از ما دلزده و متنفر شدند. بهترین سیاست‌گذاری برای کودک این است که مشکلات وی در خانواده حل شود.
وی با اشاره به مصاحبه‌های خود با کودکان کار و خیابان تصریح کرد: تجربه جمع‌آوری کودکان از خیابان تحربه دردناکی برای آن‌هاست. به زور نمی‌توانیم آن‌ها را عاقبت به خیر کنیم زیرا بخش زیادی از آن‌ها برای خانواده خود می‌جنگند. البته که بسیاری از طریق مافیا کنترل می‌شوند.
فولادیان ادامه داد: می‌خواهیم شهر خود را از طریق جمع‌آوری کودکان، معتادان متجاهر و کارتن‌خواب‌ها اما در واقع از طریق بازداشت معتادان، کارتن‌خواب‌ها و کودکان کار زیبا کنیم که این غیر قانونی است. چه کسی گفته معتاد حق ندارد در پارک بخوابد؟ آن‌ها واقعیت شهر ما هستند. در گذشته مرکز خانه سبز مکانی خلوت بود و به آن‌ها کار آموزش می‌دادند اما اکنون جا برای خوابیدن نیست.
عضو هیات علمی گروه علوم اجتماعی دانشگاه فردوسی مشهد اضافه کرد: واقعیت این است که حداقل ۲ میلیون کودک کار و خیابان داریم؛ تعداد معتادان متجاهر و حاشیه‌نشینی افزایش پیدا کرده اما پنهان می‌کنیم و می‌خواهیم کسی نبیند. با قوانینی که مجلس برای جوانی جمعیت تصویب کرده، تنها خانواده‌های فرودست را به افزایش جمعیت تشویق می‌کند. تا چند سال دیگر با بحران جدی از کودکان کار و خیابان روبه‌رو خواهیم شد.
وی خاطرنشان کرد: باید کودکان کار را به رسمیت بشناسیم و آن‌ها را در جامعه جذب کنیم. هیچ سیاست‌گذاری برای جذب آن‌ها در جامعه وجود ندارد. به یک تغییر رویکرد نیاز داریم و تا زمانی که این تغییر رویکرد اتفاق نیفتد، بحران ما در سال‌های بعد بیشتر می‌شود. ما به جای پیشگیری همه چیز را برای درمان گذاشتیم.
انتهای پیام
