به گزارش رکنا به نقل از روابط عمومی دانشگاه تهران ، دکتر جلیل تجلیل ۸۹ ساله، سن و سالی به قدمت دانشگاه تهران دارد؛ این استاد پیشکسوت دانشگاه تهران متولد ۱۳۱۳ شمسی است. هر چند او نزد هم‌قطاران به خوش‌بیانی شهره است، اما مدتی است که آنچنان خبری از استاد نامدار دانشکده ادبیات و علوم انسانی شنیده نمی‌شود.
شاگردان استاد در دانشکده ادبیات ، جسته و گریخته از وضعیت استاد تجلیل خبر دارند و می‌گویند مدتی است برخی عارضه‌ها به سراغ ایشان آمده است. خوشبختانه استاد و خانواده ایشان موقعیت دیدار دارند اما یکی از اعضای خانواده می‌گوید استاد مدتی است به لحاظ شنوایی دچار مشکل شده و کم‌شنوا شده‌اند و خبری از آن زبان شیوا هم نیست. این گفتگوها بین دفتر رئیس دانشگاه و یکی از اعضای خانواده استاد تجلیل رد و بدل می‌شود و بالاخره قرار بر این می‌شود که ساعاتی بعد از این گفتگو، رئیس دانشگاه تهران به منظور دیدار و احوالپرسی در منزل استاد حاضر شود.
دکتر سید محمد مقیمی رئیس دانشگاه تهران به همراه دکتر عبدالرضا سیف رئیس دانشکده ادبیات و علوم انسانی و دکتر مهدی شهبازی مشاور رئیس دانشگاه و عضو هیات رئیسه دانشگاه تهران برای دیدار با جلیل تجلیل، استاد ادب و سخن و چهره ماندگار راهی منزل‌شان شده و ساعتی هم‌نشین اعضای این خانواده می‌شوند. گفته می‌شود که در زندگی روزمره، «مهدی تجلیل» پسر استاد، مطالبی که نیاز است به استاد منتقل شود را یادداشت می‌کند و به رویت پدرش می‌رساند.
دکتر مقیمی در این دیدار، دکتر تجلیل را یکی از افتخارات دانشگاه تهران و از اساتید با فضیلت و متعهد خواند و تاکید کرد: «انسان‌هایی مانند دکتر تجلیل، مایه برکت و مایه افتخار دانشگاه تهران هستند.» دکتر سیف رئیس دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران نیز که به طور مستقیم شاگرد دکتر تجلیل بوده و استاد تجلیل راهنمایی او در مقطع دکتری را برعهده داشته است، از «خوش‌بیانی» استاد یاد می‌کند و در ادامه، برادرزاده دکتر تجلیل می‌گوید «حیف که بیانات بلیغ ایشان دیگر نیست.». رضا تجلیل، برادرزاده استاد هم در زمان ملاقات رئیس دانشگاه تهران با استاد جلیل تجلیل، در منزل ایشان حضور دارد؛ او استاد تجلیل را از «یادگارهای دکتر فروزانفر» می‌خواند و به ماجرای انتقال جلیل تجلیل از تبریز به تهران با اصرارهای بدیع‌الزمان فروزانفر اشاره می‌کند؛ رضا تجلیل در این باره می‌گوید: «وزیر وقت آموزش و پرورش موافق انتقال استاد از تبریز به تهران نبوده است اما در سال ۱۳۴۹ با پیگیری‌های آقای فروزانفر، این انتقال صورت می‌گیرد.»
رضا تجلیل که سال ۱۳۵۷ دانشجوی دانشگاه تهران بوده است، مجموعه‌ای از خاطره‌ها از استاد تجلیل تعریف کرد که یکی از آنها مربوط به دوران انقلاب اسلامی بود. او در بیان این خاطره، عنوان کرد: «سال ۱۳۵۷ که فرودگاه‌ها را بستند، عده‌ای از روحانیون به دانشگاه تهران آمدند و در مسجد دانشگاه تحصن کردند. نماینده دانشگاهیان که در جمع روحانیون حضور پیدا کرده و با صلابت سخنرانی کردند، عمو جان (جلیل تجلیل) بودند.»
در این نشست صمیمانه، نکاتی درباره رویکرد خاص دکتر تجلیل از منظر کسوت استادی مطرح شد که شاید قابل تامل‌ترین نکته این بود که برخی شاگردان و همکاران به استاد تجلیل توصیه می‌کرده‌اند که با توجه به رتبه و مقام علمی‌شان شایسته است صرفاً دروس کارشناسی ارشد و دکتری را تدریس کنند؛ اما دکتر تجلیل اشتیاق داشته‌اند که دروس کارشناسی و حتی فارسی عمومی را نیز ارائه کنند. علت این اشتیاق، یک اعتقاد بوده است؛ رضا تجلیل در این باره می‌گوید: «دکتر تجلیل معتقد بودند تاثیر فرهنگی تدریس به دانشجویان مقطع کارشناسی و ارائه درس فارسی عمومی خیلی بیشتر از این است که بخواهند در مقطع دکتری تاریخ تدریس کنند.»
بارها یاد استاد فروزانفر و نام استاد شفیعی کدکنی در این دیدار تکرار شد. نام بردن از کتابی مشهور به «پنج استاد» (تجلیل-حاکمی-رادمنش-شیخ‌الاسلامی-مرزبان راد) هم بهانه‌ای شد که در یک نشست دانشگاهی، نام این ادیبان دوباره یکجا و با هم زنده شود.
به گزارش روابط عمومی دانشگاه تهران، جلیل تجلیل استاد دانشکده ادبیات و علوم انسانی، رئیس کتابخانه مرکزی و مرکز اسناد، مدیر گروه زبان فارسی دانشگاه تهران و عضو شورای پژوهشی دانشگاه تهران بوده است. وی از علاقه‌مندان تحصیل به علوم دینی بوده و نیروی عشق او را در جوانی راهی حوزه علمیه تبریز کرد. پس از آن نیز با شوق فراوان پا به دانشکده ادبیات دانشگاه تبریز گذاشت و یادگیری را آغاز کرد. او اواخر دهه ۴۰ به دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران آمد. ایشان در کنار آموختن از اساتید دانشگاه تهران، در حوزه‌های علمیه قم و تهران، فلسفه، منطق و صرف و نحو آموخت.
استاد جلیل تجلیل از اعضای هیأت ممیزه و کمیته تخصصی دانشگاه تهران، شورای گسترش دانشگاه‌های کشور، کمیته تخصصی هنر و معماری دانشگاه تهران، مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران و شورای گسترش زبان و ادبیات فارسی در خارج از کشور است.
اسرارالبلاغه (تألیف)، معانی و بیان، جناس در پهنه ادب فارسی، نقشبند سخن، فنون و صنایع ادبی، الغدیر (ترجمه)، معیارالاشعار خواجه نصیرالدین طوسی (تصحیح) و کتاب‌داری نوین در اسلام از کتب ارزشمند این استاد ارجمند می‌باشند. ایشان مقالات فراوانی در نشریات داخلی و بین‌المللی معتبر منتشر کرده‌اند و در همایش‌هایی چون صورت‌گری شعر صائب تبریزی، صورت‌گری در شعر مولوی، فرهنگ همگانی مثنوی مولوی و عصر تخیل و تصویر در شعر فارسی حضور داشته‌اند.
از افتخارات استاد جلیل تجلیل، دریافت مدال درجه اول رتبه اولی دانش‌نامه لیسانس از وزارت فرهنگ، لوح تقدیر وزیر فرهنگ و آموزش عالی و لوح تقدیرنامه وزارتی به مناسب عضویت در مجله بین‌المللی زبان و ادبیات فارسی است. همچنین این استاد پیشکسوت در سال ۸۵ به عنوان چهره ماندگار معرفی شد.
